Πόσο λίγο Ευρωπαίοι είμαστε τελικά…
Κάθε φορά που ταξιδεύω σε μια μικρή πόλη της Ευρώπης, και ζω για λίγες μέρες σε ένα περιβάλλον όπου η τάξη, η καθαριότητα, η ομορφιά και η ιστορία κυκλοφορούν πιασμένες χέρι-χέρι, ο θαυμασμός αλλά και η ζήλεια μου για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, δεν περιγράφεται.
Τους θαυμάζω που διατηρούν σχεδόν ανέπαφο το ιστορικό τους κέντρο, όπου έχουν αναπαλαιώσει και αναδείξει με τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο κάθε κτίριο, κάθε λεπτομέρεια που σηματοδοτεί την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Που κάθε καινούρια προσθήκη στο κέντρο της πόλης αλλά και στα πιο καινούρια προάστειά της είναι τόσο αρμονικά δεμένη με την παραδοσιακή αισθητική του τόπου τους.
Τους θαυμάζω που προστάτεψαν τα μικρά και μεγάλα πάρκα τους έτσι ώστε όλοι σχεδόν σε κοντινές αποστάσεις απ’ τα σπίτια ή τη δουλειά τους, να μπορούν να τα επισκεφτούν έστω και για λίγη ώρα κάθε μέρα. Που, σχεδόν σε κάθε μικρή ή μεγάλη πλατεία και πεζόδρομο του κέντρου ή των προαστείων, ένας κήπος ή παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια υποδέχονται τους περαστικούς.
Μπράβο τους που διατηρούν τους δρόμους τους ακόμα και τους πιο πολυσύχναστους καθαρούς, κι ας κυκλοφορούν οι περισσότεροι με ένα και δυο ή και τρία σκυλιά πρωί και βράδυ. Μπράβο τους που δεν διπλοπαρκάρουν, που δεν κορνάρουν.
Ζηλεύω το τραμ τους που σε πάει σχεδόν παντού, ζηλεύω την επιλογή τους να μην μπαζώσουν τα ποτάμια τους αλλά αντίθετα να τα αφήσουν να κυλούν διασχίζοντας ολόκληρη σχεδόν την πόλη τους και μεταμόρφωσαν τις όχθες τους σε χώρους αναψυχής, ζηλεύω τους όμορφους φανοστάτες στις λεωφόρους και στις γέφυρες, τις αγορές και τα παζάρια τους με τους καλαίσθητους πάγκους και την απίστευτη κυριολεκτικά καθαριότητα.
Μπράβο τους που δεν διανοούνται να παρκάρουν το αυτοκίνητο τους ή να πετάξουν τα σκουπίδια τους μπροστά στην πόρτα του γείτονα, και που όποιον και αν δουν να πετάει μια γόπα ή ένα παλιόχαρτο στο δρόμο θα του υποδείξουν ότι δυο μέτρα παρακάτω υπάρχει σκουπιδοτενεκές.
Ζηλεύω την ποιότητα της καθημερινότητάς τους, τον σεβασμό και την αγάπη που τρέφουν για την ιστορία και τον πολιτισμό τους, την πειθαρχία τους στους νόμους της πολιτείας τους.
Κι αναρωτιέμαι: Είναι λοιπόν οι Ευρωπαίοι τόσο πιο έξυπνοι, πιο άξιοι, πιο καλλιεργημένοι, πιο μορφωμένοι ή πιο σκληρά εργαζόμενοι από εμάς; Έχουν πιο μακριά ιστορία, ή πιο πλούσιο πολιτισμό από τον δικό μας; Η φύση του τόπου τους είναι τόσο πιο όμορφη από του δικού μας, τα αξιοθέατά τους τόσο περισσότερα από τα δικά μας;
ΟΧΙ!!!
Και όποιος πιστεύει πως για
- την ερήμωση της επαρχίας μας,
- το στρίμωγμά μας στις μεγάλες πόλεις,
- τη μιζέρια όχι μόνο των φτωχογειτονιών αλλά και των πιο πλούσιων,
- το γεγονός ότι εξαφανίσαμε σχεδόν κάθε ίχνος της παράδοσης και της ομορφιάς του τόπου μας και καταλήξαμε να ζούμε σ ένα περιβάλλον σχεδόν εχθρικό για μικρούς και μεγάλους, όπου η τάξη, η νοικοκυροσύνη και η ανθρωπιά έχουν δώσει τη θέση τους στην αναρχία, την απληστία και την αδιαφορία,
ΦΤΑΙΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο η έλλειψη χρηματικών πόρων, ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ, ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΖΕΙ, ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ, ΑΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ!
Πότε επιτέλους θα αντιληφθούμε ότι η ποιότητα της δικής μας ζωής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων της κοινότητάς μας; Πότε θα καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ή του διπλανού γραφείου, δεν είναι αντίπαλοι αλλά σύμμαχοι; Πότε θα αποφασίσουμε να πειθαρχήσουμε σε οδηγίες και νόμους που δεν μας βολεύουν, αλλά και να πιέσουμε τους ιθύνοντες να τηρούν τις δικές τους υποχρεώσεις και να κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Πότε θα ξεσταυρώσουμε τα χέρια, θα πάρουμε πρωτοβουλίες και θα υψώσουμε το ανάστημα μας για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα;
Αλήθεια πόσες φορές απευθυνθήκαμε στους αρμόδιους για να ζητήσουμε ενημέρωση για θέματα της κοινότητάς μας, για να διαμαρτυρηθούμε για την κακή λειτουργία της υπηρεσίας καθαριότητας ή πρασίνου του δήμου μας, για να καταγγείλουμε παρανομίες των διπλανών μας, για να απαιτήσουμε την ενεργοποίηση ελεγκτικών μηχανισμών;
Μία, πολλές ή μήπως καμία;
Τίποτα δεν μπορεί να πάει μπροστά αν δεν ξεσταυρώσουμε τα χέρια και δεν σταματήσουμε να περιμένουμε τα πάντα μόνο από τους άλλους, τους αρμόδιους και τους αναρμόδιους !
