Αλεξία Νικολοπούλου: «Μία γυναίκα μπορεί να είναι Κυρία ακόμη και μέσα στις φυλακές»
Οι μεταλλικές πόρτες ανοίγουν και μετά κλείνουν πίσω τους με εκείνον το χαρακτηριστικό ήχο από τις κλειδαριές που τρίζουν. Τον ήχο που σηματοδοτεί το άνοιγμα ενός κεφαλαίου και μιας ζωής που αλλάζει για πάντα. Το άνοιγμα του κεφαλαίου με τίτλο: Η ζωή στη φυλακή, αλλά και το επόμενο, για όσες από αυτές κατορθώνουν κάποτε να αποφυλακιστούν και να αρχίσουν ξανά από την αρχή. Αρχίζουν τελικά όντως ή ζουν για πάντα με την κοινωνική κατακραυγή να πλανάται σαν σκιά από πάνω τους χωρίς να τις αφήνει να ξεχάσουν ποτέ;
Η Αλεξία Νικολοπούλου, με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου της «Η Μαντάμ 2-Σκοτεινές Ψυχές» μιλάει για τις γυναίκες που βρίσκονται σε κελιά των καταστημάτων κράτησης στην Ελλάδα και τι πραγματικά συμβαίνει, όταν εκτίσουν την ποινή τους και βρεθούν ξανά εκτός της «καγκελένιας» πραγματικότητας.
«Μία γυναίκα μπορεί να είναι Κυρία σε όποιο περιβάλλον και να βρίσκεται. Και Μαντάμ για εμένα αποτελεί την ύψιστη εκφώνηση. Γιατί Μαντάμ… είναι μια Κυρία!» τονίζει -μεταξύ άλλων- στην κουβέντα μας. Παράλληλα αποκαλύπτει και τον πραγματικό λόγο που οδηγεί το 80% αυτών των γυναικών πίσω από τα κάγκελα της φυλακής…
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Το νέο σας βιβλίο «Η Μαντάμ 2» είναι η συνέχεια του πρώτου σας, όπου ασχολείστε με τη ζωή των γυναικών στις φυλακές. Σε τι διαφέρει η ιστορία αυτήν τη φορά;
Το πρώτο μου βιβλίο αναφερόταν στη ζωή μέσα στη φυλακή. Εκεί παρακολουθούσαμε τις γυναίκες κρατούμενες στη δική τους καθημερινότητα. Μακριά από ό,τι ήδη ήξεραν η καθεμιά τους. Εκεί είδαμε πώς αλληλεπιδρούσαν η μια στην άλλη μέσα στα κλειστά σύνορα ενός κελιού ή ενός θαλάμου. Μέσα στη φυλακή δηλαδή.
Το δεύτερο βιβλίο ασχολείται με τη ζωή τους αφού ελευθερωθούν. Παραμένει η ίδια όπως και όταν πριν μπουν; Αλλάζει; Και αν αλλάζει κατά πόσο επηρεάζει την καθεμιά τους. Επίσης διαδραματίζεται μια ιστορία μέσα από συγκυρίες που φέρνουν τις κεντρικές ηρωίδες σε μια πανσιόν. Εκεί ξεδιπλώνονται και βλέπουμε ήδη φιλίες να διαλύονται μα και εχθρούς να φιλιώνουν. Τι είναι αυτό που τις αλλάζει όμως; Ποια η συνδετική κόλλα που ευθύνεται; Τι μυστήρια κρύβει αυτή η πανσιόν; Αυτό θα το μάθετε στο δεύτερο βιβλίο μου…
Ποιο ήταν το αρχικό κίνητρο για να ξεκινήσετε να γράφετε για ένα θέμα που αρκετοί το θεωρούν τολμηρό και δύσκολο;
Πάντα με ιντριγκάριζαν τα δύσκολα. Δουλεύοντας σε μια εφημερίδα εκ των πραγμάτων περνούσα αρκετές φορές έξω από τις φυλακές. Δεν σας κρύβω ότι δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να μην σταμάτησα και να μην σκέφτηκα πώς να είναι άραγε εκεί; Πώς περνούν αυτές οι γυναίκες τον χρόνο τους; Τρελαίνονται με αυτό που τους συμβαίνει ή το αντιμετωπίζουν ψύχραιμα;
Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα και φυσικά η δημοσιογραφική μου περιέργεια με έκαψαν μέσα μου και έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μάθω τις απαντήσεις σε όλα μου τα ερωτήματα.
Γιατί επιλέξατε να δώσετε στην κεντρική ηρωίδα τον τίτλο «Μαντάμ»;
Γιατί μία γυναίκα μπορεί να είναι Κυρία σε όποιο περιβάλλον και να βρίσκεται. Και Μαντάμ για εμένα αποτελεί την ύψιστη εκφώνηση. Γιατί Μαντάμ… είναι μια Κυρία!
Διερευνώντας τα στοιχεία για την κράτηση των γυναικών στις φυλακές της Ελλάδας, τι ήταν αυτό που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Αυτό που είχαμε συζητήσει και με τον πολύ καλό μου φίλο και δικηγόρο κ. Φαρσάρη, ότι το 80% των φυλακισμένων γυναικών βρίσκονται σε αυτή τη δεινή θέση από έναν έρωτα.
Καθώς μεταφέρατε στο χαρτί την «Μαντάμ», επιδιώξατε να μιλήσετε με γυναίκες που ζουν πίσω από τις καγκελένιες πόρτες;
Το πρώτο που επιδίωξα ήταν αυτό. Πώς θα μπορούσα να γράψω για ένα τέτοιο θέμα αν δεν είχα προσωπική άποψη και επαφή με αυτές τις γυναίκες; Είναι ένα πολύ λεπτό και ευαίσθητο θέμα και ήθελα να είμαι πέρα για πέρα αληθινή. Και να μπορέσω να εκφράσω σε όλη τους την διάσταση την καγκελένια πραγματικότητά τους.
Ποιο σημείο σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Να μπορέσω να αποδώσω σε ένα χαρτί τα συναισθήματα που νιώθει μια γυναίκα κρατούμενος. Το να αποδώσεις τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι εύκολο. Το να μπεις όμως στο πετσί του ρόλου που λέμε, αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι, που έπρεπε να υπερπηδήσω με οποιοδήποτε κόστος.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που αποφυλακίζονται; Μήπως τελικά η κοινωνική επανένταξη αποτελεί μόνο έναν ευσεβή πόθο;
Υπάρχει η κοινωνική κατακραυγή πώς να το κάνουμε. Το να ξέρεις ότι δίπλα σου μένει μια φυλακισμένη σε κάνει επιφυλακτικό. Ακούμε πολλά στην τηλεόραση να γίνονται και πάντα θα βγει κάποιος να πει: «Μα ήταν το καλύτερο παιδί ποτέ δεν το περιμέναμε αυτό από εκείνον». Όταν όμως ξέρεις ότι μένει δίπλα σου κάποιος που έχει ήδη βρεθεί φυλακή, τον περιμένεις πάντα στη γωνία. Και φυσικά η επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Η ντροπή είναι εκείνη που κουβαλάνε μέσα τους μέχρι και να πεθάνουν. Και δεν αναφέρομαι σε αυτό το 20% που πραγματικά αξίζει να είναι φυλακή, γιατί μιλάμε για μια μικρή κοινωνία. Που θα βρεις και εκείνους που και έξω να ήσουν ούτε για αστείο δεν θα τους ήθελες κοντά σου. Το κεφάλαιο Φυλακή είναι πολύ μεγάλο και κρύβει μέσα του πολλές προσωπικότητες. Όπως άλλωστε και η κοινωνία μας.
Ποιο θα είναι το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ήδη έχουν γραφεί οι πρώτες σελίδες του. Σίγουρα και αυτό θα είναι κοινωνικό και βασισμένο, όπως και τα δύο προηγούμενα βιβλία μου, σε αληθινή ιστορία.
Εύχομαι να το απολαύσετε και να το χαρείτε όπως και τα δύο προηγούμενά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε τη δυνατότητα να μιλήσω γι αυτό και που είστε πάντα κοντά μου στα συγγραφικά μου βήματα.
*Το βιβλίο της Αλεξίας Νικολοπούλου «Η Μαντάμ 2-Σκοτεινές Ψυχές» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.