Βαγγέλης Κανάρης: Ο ξυλουργός από τη Λήμνο που έκανε μόδα τις ξύλινες γυναικείες τσάντες

Βαγγέλης Κανάρης: Ο ξυλουργός από τη Λήμνο που έκανε μόδα τις ξύλινες γυναικείες τσάντες

Πολλά επιφυλάσσει η ζωή για όσους, όχι μόνο αγαπούν και σέβονται αυτό που κάνουν, αλλά θέλουν συνεχώς να το εξελίσσουν, επινοώντας νέες ιδέες, που ταξιδεύουν το αντικείμενό τους ακόμη πιο μακριά. Ακόμη και εκτός συνόρων, όπως συμβαίνει με τον Βαγγέλη Κανάρη και τις χειροποίητες ξύλινες τσάντες WUDENS, που κατασκευάζει για τις γυναίκες, με μεράκι και άπειρες ώρες εργασίας στο εργαστήριό του, στο ακριτικό νησί της Λήμνου από όπου και κατάγεται.

 

 

Μαθαίνοντας την τέχνη του ξυλουργού δίπλα σε παλιούς μάστορες, κρατάει μέχρι σήμερα σαν «φυλαχτό» όλες τις συμβουλές που του έδωσαν από τότε που ξεκίνησε τη δική του πορεία σε έναν μαραγκό του χωριού.

 

«Νιώθω υπερήφανος όταν βλέπω μια γυναίκα να φοράει μια ξύλινη δημιουργία μου. Η χαρά που βλέπω στα μάτια της την ώρα που παραλαμβάνει μια τσάντα μου, είναι η απόλυτη ανταμοιβή μου» αποκαλύπτει στην κουβέντα μας και η σπίθα που διακρίνει κανείς στα μάτια του, όταν το λέει, αποτελεί εγγύηση ότι η επιτυχία θα τον συνοδεύει πάντοτε. Του το ευχόμαστε!

 

 

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

 

Πώς ξεκίνησε η πορεία σας ως ξυλουργός, στο ακριτικό νησί της Λήμνου;

 

Η πορεία μου ως ξυλουργός ξεκίνησε από μικρή παιδική ηλικία, στην προσπάθειά μου να βγάλω ένα επιπλέον χαρτζιλίκι. Γι’αυτό οι γονείς μου, μου πρότειναν να πάω σε έναν μαραγκό του χωριού. «Να μάθεις και την τέχνη» μου είπαν. Έτσι ξεκίνησα κάνοντας μικρές εργασίες και στην πορεία εξελίχθηκα, ώσπου ήρθε η ώρα να βγω και εκτός νησιού.

 

Μετά πήγα στην Θεσσαλονίκη με αφορμή μια σχολή ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων. Σύντομα όμως έψαξα για δουλειά, για να μπορέσω να καλύψω τα έξοδά μου.

 

Στάθηκα τυχερός μπορώ να πω στην εύρεση εργασίας και σύντομα ξεκίνησα να εργάζομαι σε μια βιοτεχνία επίπλων. Εκεί, οι γρήγοροι ρυθμοί της πόλης με ανάγκασαν να προσαρμοστώ και να διευρύνω τους επαγγελματικούς μου ορίζοντες, μαθαίνοντας και την τέχνη του λουστραδόρου.

 

 

Τι κρατάτε μέχρι σήμερα από όλα όσα αποκομίσατε μαθαίνοντας την τέχνη δίπλα σε παραδοσιακούς μάστορες;

 

Είχα την τύχη να μάθω την τέχνη του ξυλουργού δίπλα σε παλιούς μάστορες με εμπειρία πολλών χρόνων. Αυτό που έχω κρατήσει και είναι κάτι το οποίο θα με συντροφεύει για πάντα στην ζωή μου, είναι αυτό που μου έλεγε ο μαραγκός που πρωτοξεκίνησα, όταν ήμουν πολύ μικρός στο χωριό.

 

Μου έλεγε : «Την τέχνη δεν την μαθαίνεις… Την κλέβεις».

 

Στην αρχή δεν το είχα καταλάβει, αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, συνειδητοποίησα ότι ο κάθε μάστορας μέσα από την εμπειρία του, σου μαθαίνει πράγματα, από τα οποία κάποια μπορεί να σου φαίνονται και λάθος. Εσύ όμως θα επιλέξεις ποια κομμάτια θα κρατήσεις, με σκοπό να σε βοηθήσουν να γίνεις καλύτερος.

 

 

Πότε ήταν η στιγμή που κάνατε τη στροφή από τη δημιουργία επίπλων, στη δημιουργία πολυτελών γυναικείων αξεσουάρ από ξύλο;

 

Έχοντας ήδη δουλέψει στην Θεσσαλονίκη οχτώ χρόνια στην βιοτεχνία επίπλων, αποφάσισα να φτιάξω κάτι διαφορετικό. Βλέποντας το ξύλινο αξεσουάρ να γίνεται μόδα (ρολόι, γυαλιά, παπιγιόν) σκέφτηκα να κάνω και κάτι που θα απευθύνεται στις γυναίκες. Μία ξύλινη τσάντα η όποια θα άντεχε στην χρήση και στον χρόνο και θα μπορούσε να φορεθεί από οποιαδήποτε γυναίκα.

 

Θυμάστε την πρώτη ξύλινη τσάντα που σμιλέψατε;

 

Η πρώτη τσάντα που κατασκεύασα, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ατελείωτες ώρες επεξεργασίας και ατελείωτα αποτυχημένα κομμάτια. Η χαρά που ένιωσα όμως, όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά δημιούργησα την πρώτη μου ξύλινη τσάντα, είναι κάτι που πραγματικά δεν περιγράφεται.

 

 

Σε ποιες γυναίκες απευθύνονται οι δημιουργίες σας;

 

Σχεδιάζοντας μια τσάντα, το πρώτο πράγμα που με προβληματίζει είναι αν θα αρέσει το σχέδιό μου και αν θα μπορέσει να φορεθεί. Προσπαθώ να απευθυνθώ σε όλες τις γυναίκες προσφέροντας σχέδια και χρώματα, αλλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα πάει καλά. Η πορεία μου έως τώρα μου έχει δείξει πως υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση και ο κόσμος τις έχει αγαπήσει.

 

Έχετε επιχειρήσει να τις προωθήσετε και εκτός συνόρων;

 

Οι τσάντες μου ταξιδεύουν στο εξωτερικό μέσω μεμονωμένων πελατών, οι οποίοι κάνουν τις παραγγελίες τους μέσα από τις σελίδες μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και ανθρώπων που έχουν βρεθεί στο κατάστημά μου.

 

 

Τι αποτελεί για εσάς έμπνευση;

 

Μετά την επιστροφή μου από την Θεσσαλονίκη, μένω μόνιμα στην Λήμνο, από όπου και κατάγομαι. Είναι ένας τόπος πλούσιος σε υπέροχα φυσικά τοπία. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από το οτιδήποτε. Παντού υπάρχουν ερεθίσματα που μπορεί να οδηγήσουν στην δημιουργία κάτι καινούργιου.

 

Ποιο χαρακτηριστικό θεωρείτε ότι είναι αυτό που κάνει τις ξύλινες τσάντες σας να ξεχωρίζουν;

 

Αυτό που κάνει τις ξύλινες τσάντες μου να ξεχωρίζουν, πιστεύω ότι είναι η λεπτομέρεια στην κατασκευή, το σχέδιο, καθώς και η εικόνα ενός πολυτελούς προϊόντος που αντικρίζει ο κάθε πελάτης. Ακόμη υπάρχει η δυνατότητα της συντήρησης της τσάντας οποιοσδήποτε στιγμή το θελήσουν.

 

 

Έχετε δηλώσει ότι «αν αυτό που κάνεις, το αγαπάς, κάποια στιγμή θα ανταμειφθείς». Κατά πόσο νιώθετε ότι το έχετε πετύχει μέχρι στιγμής;

 

Νιώθω υπερήφανος όταν βλέπω μια γυναίκα να φοράει μια ξύλινη δημιουργία μου. Η χαρά που βλέπω στα μάτια της την ώρα που παραλαμβάνει μια τσάντα μου, είναι η απόλυτη ανταμοιβή μου. Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση στις ξύλινες τσάντες και αυτό είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο.

 

 

Μένετε μόνιμα στη Λήμνο παρά τις δύσκολες συνθήκες, ιδίως το χειμώνα. Τι είναι αυτό που σας κάνει να μην την αλλάζετε με κανένα άλλο μέρος;

 

Μένω μόνιμα στην Λήμνο. Εδώ μεγάλωσα και εδώ ξεκίνησα την πορεία μου στην τέχνη του ξυλουργού. Παρ’όλες τις δυσκολίες λόγω έλλειψης υλικών και την απόσταση που υπάρχει από τις πόλεις, έχω προσαρμοστεί και έχω προσαρμόσει και την δουλειά μου στις οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίζω. Η ηρεμία που σου χαρίζει αυτός ο τόπος είναι κάτι που δύσκολα βρίσκεις αλλού. Και αυτό είναι κάτι που μας λένε και όσοι επισκέπτονται το νησί μας.

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

 

Ένα από τα μελλοντικά μου σχέδια είναι οι ξύλινες τσάντες μου να γίνουν ευρέως γνωστές  και να συνεργαστώ με κάποιους σχεδιαστές.

 

 

*Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Βαγγέλη Κανάρη