Καλή Πρωτοχρονιά, Καλή Xρονιά και Kαλή Λευτεριά!
Πότε ανυπομονούσαμε να φύγει το 2020 και μαζί του και ο κορωνοϊός, πότε υποδεχτήκαμε το σωτήριο – έτσι νομίζαμε – 2021, και πότε φεύγει κι αυτό για να δώσει τη θέση του στο 2022, ούτε που το κατάλαβα. Αχ τι γρήγορα που περνάει ο καιρός…
Και αχ πόσο μακρινός μου φαίνεται εκείνος ο άλλος καιρός, που σύντροφος στην περπατησιά μας ήταν η ξενοιασιά και όχι ο φόβος…
Ομολογώ ότι αν και ανήκω εκ φύσεως αλλά και από άποψη στην κατηγορία των αισιόδοξων και υπομονετικών ανθρώπων, χρειάζεται πλέον να κάνω μεγάλη προσπάθεια για να μην καταντήσω γκρινιάρα και καταθλιπτική.
Ομολογώ ότι δεν αντέχω άλλο σκωτσέζικο ντους, δεν θέλω πια να είμαι πειραματόζωο αν και ξέρω ότι αυτή είναι η μόνη μας ελπίδα, δεν δέχομαι πια να νικάει η ανθρώπινη βλακεία, με κόπο συγκρατούμαι για να μην χειροδικήσω όταν βλέπω κάποιον με μάσκα κάτω από το σαγόνι του, δεν μπορώ άλλο να κουβαλάω όπου σταθώ και όπου βρεθώ το πιστοποιητικό εμβολιασμού μου, ούτε να μαθαίνει ο ένας και ο άλλος την πραγματική μου ηλικία, όχι γιατί την κρύβω αλλά γιατί τόση που είναι μου κακοφαίνεται να την επιδεικνύω…
Ευτυχώς όμως μόλις πιάνω πάτο, καταφέρνω – μέχρι στιγμής τουλάχιστον- να βρίσκω τον δρόμο προς την επιφάνεια και να εστιάζω στη θετική πλευρά των πραγμάτων: Χαίρομαι που είμαι μεγάλη και χορτασμένη από πάσης φύσεως εμπειρίες, χαίρομαι που δεν είμαι οργισμένο “νιάτο” που διψάει για παρέες και διασκεδάσεις, χαίρομαι που αν και με εξοργίζουν οι ανεγκέφαλοι κατά βάθος τους λυπάμαι, χαίρομαι που διαθέτω συνειδητά τον εαυτό μου στην υπηρεσία της επιστήμης και συμβάλλω έτσι στην προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό, χαίρομαι που όταν χάνεται η ελπίδα εξακολουθώ να… ελπίζω!
Είμαι ευγνώμων που μπορώ να υποδεχτώ μια ακόμα καινούρια χρονιά και που νιώθω την ανάγκη και τη χαρά να δώσω 2022 ευχές σε όλες και όλους, αγαπημένους, γνωστούς και αγνώστους, με πρώτες τις εξής τρεις: Καλή Πρωτοχρονιά, Καλή Xρονιά και Kαλή Λευτεριά!