Το φθινόπωρο είναι εδώ και είναι πανέμορφο!
Η πρώτη του, επίσημα, μέρα στο βόρειο ημισφαίριο της γης όπου βρίσκεται και η Ελλάδα, άρχισε το βράδυ της 22ης του Σεπτεμβρίου. Τα σύννεφα έκρυψαν την πανσέληνο, έφεραν την πολυπόθητη ανάσα δροσιάς που αναζητούσαμε και μας υποσχέθηκαν βροχή!
Έτσι, ήσυχα και απλά, έσβησε η ψευδαίσθηση ότι το καλοκαιράκι καλά κρατεί.
Η τσάντα της παραλίας ανέβηκε στη γνώριμη θέση της στο πατάρι.
Η βαμβακερή κουβερτούλα κατέβηκε από το πάνω ράφι της ντουλάπας και μας έκλεισε πονηρά το μάτι για την πρώτη νύχτα που θα περάσουμε αγκαλιά.
Τα κεριά με άρωμα βανίλιας άναψαν στο τραπεζάκι του σαλονιού.
Από το ανοιχτό ακόμα παράθυρο, το νοτισμένο χώμα, πλημμύρισε με τη μυρωδιά του ολόκληρο το σπίτι, και το κόκκινο κρασί έκανε θριαμβευτικό come back στο τραπέζι μας!
Να γιατί αγαπώ το φθινόπωρο, ή πιο σωστά και το φθινόπωρο!
Γι’ αυτές τις μικρές αλλαγές που φέρνει κάθε χρονιά στη ζωή μας, μαζί με πολλές – πολλές άλλες που αξίζει να μην περνάνε απαρατήρητες, αξίζει να τις προσέχουμε και να νιώθουμε ευγνώμονες που μπορούμε να τις απολαμβάνουμε στη καθημερινότητά μας.
Επιτέλους μπορώ…
…να διακόψω τη σχέση μου με το air condition, τις σαγιονάρες και τα σανδάλια,
…να πάω για ψώνια περπατώντας,
…να κάνω μακρινούς περιπάτους,
…να ντύσω τα καλοκαιρινά ρούχα με ζακέτες, μπουφάν, πουλόβερ, αθλητικά και μποτίνια,
…να ξαναζήσω τη χαρά της σπιτικής θαλπωρής,
…να απολαύσω την πανδαισία των γήινων χρωμάτων,
…να βάλω καινούριες διακοσμητικές πινελιές στο σπίτι μου,
…να κάνω ξανά υπερωρίες στην κουζίνα μου,
…να γευτώ τραγανά μήλα και την αγαπημένη μου σοκολάτα,
…να φιλοσοφώ και να αμπελοφιλοσοφώ με ή χωρίς ένα βιβλίο στα χέρια μου, και
…να πίνω γουλιά-γουλιά το αγαπημένο μου αφέψημα με κρόκο Κοζάνης, κανέλα και τζίντερ!
Α, ναι, και να μελαγχολώ γλυκά ακούγοντας τη μουσική και τα τραγούδια που με συνόδεψαν μέχρι εδώ!
Καλό φθινόπωρο σε όλες και όλους!