Γιατί είμαστε… “οι επιλογές μας”!

Γιατί είμαστε… “οι επιλογές μας”!

Ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν πως μία ανώτερη δύναμη απλά αποφασίζει για λογαριασμό τους; Μήπως θεωρείτε ότι είστε «θεατές-θύματα» ενός αόρατου σχεδίου που έχει μοιράσει ρόλους και πορείες ζωής; Υποστηρίζετε σθεναρά ότι πίσω από όλα τα γεγονότα κρύβονται θεωρίες συνωμοσίας που αφορούν ακόμα και σε ατομικό επίπεδο;  Καλά κάνετε…

Η σκέψη μου να ξέρετε δεν είναι αφοριστική για κανένα σενάριο.

Αλίμονο άλλωστε αν όλοι πιστεύαμε τα ίδια.

Επιτρέψτε μου όμως να μην μπορώ να αποδεχτώ με τίποτα, την ιδέα ότι, για ό,τι μου συμβαίνει, φταίει κάποιος άλλος. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με την σκέψη ότι οι σελίδες της ζωής μου γράφονται από ένα αόρατο χέρι, από ένα «πρόσωπο» που έχει αποφασίσει για λογαριασμό μου πριν από μένα για μένα.

Και μη βιαστείτε να σκεφτείτε ότι δεν πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω απόλυτα!. Όμως δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να Του ρίξω την ευθύνη για τις δυσκολίες, ή για τις δυσάρεστες καταστάσεις που έχω βιώσει, ή θα βιώσω.

Αυτός είναι η ελπίδα και η ηρεμία μου και πάντα ζητώ να γεμίζει με φως το μυαλό μου για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις.

Οι «σωστές αποφάσεις» όμως είναι καθαρά δική μου ευθύνη όπως φυσικά και οι συνέπειές τους.

Η επιλογή μου τη στιγμή του διλήμματος, η λύση που θα βρω, ο δρόμος που θα ακολουθήσω, είναι δική μου υπόθεση και μόνο δική μου. Κατά συνέπεια και το πού και πώς θα βρεθώ μετά από αυτήν, αφορά μόνο εμένα. Ούτε η δυσαρμονία των πλανητών, ούτε το βαρύ κάρμα, ούτε η «ατυχία που μας δέρνει» ούτε οι λίγοι και «κακοί» που «κυβερνούν τον πλανήτη», ούτε ο Μπιλ Γκέιτζ , ούτε καν ο Μεγαλοδύναμος, δεν φέρουν ευθύνη.

Αν πρέπει κάπου να ρίξουμε το ανάθεμα, είναι μόνο στις «πεποιθήσεις» μας.  Αυτά τα ριζωμένα βαθιά «πιστεύω» μας, που ορίζουν τα βήματα μας. Και ξέρετε πόσο επικίνδυνες και ύπουλες είναι και γιατί; Γιατί είναι με τα τεράστια γαμψά νύχια τους βαθιά ριζωμένες  στο υποσυνείδητο μας.  Γιατί είναι ένα με μας. Τόσο ένα που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο κακό μας κάνουν. Και το χειρότερο; Είναι εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο να τις βγάλουμε από ‘κει που έχουν τρυπώσει και έχουν γραπωθεί τόσα χρόνια…

«Τι θα πει ο κόσμος…»

«’Όλοι θέλουν να σε εκμεταλλευτούν…»

«Όπου πας και ότι κάνεις, κοίτα να μην σε κοροϊδέψουν…»

«Όλοι θέλουν το κακό σου…μην πιστεύεις κανέναν…»

«Για ό,τι ακούς, κράτα μικρό καλάθι… Πάντα κάτι κρύβεται πίσω από τα λόγια και τις σκέψεις…»

«Μην είσαι κορόιδο…»

«Εσύ είσαι φτιαγμένος για άλλα πράγματα…»

Φράσεις και σκέψεις «ζιζάνια» που σπέρνονται στο μυαλό μας και δεν αφήνουν την προσωπικότητα μας να εξελιχθεί…

Κι έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε είμαστε «αιχμάλωτοι» του εαυτού μας. Δεμένοι με βαριές αλυσίδες, σέρνουμε το κάθε μας βήμα και κάθε φορά που μπουρδουκλωνόμαστε και πέφτουμε φταίνε οι άλλοι που δεν μας κράτησαν. Ωραίο σενάριο για να καθόμαστε πάλι στη θεσούλα μας, να «υπομένουμε τη μοίρα μας»  και να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Σιωπώ τώρα, μην μας ξυπνήσω…

Με αγάπη