Καμαρώστε τις ζωγραφιές του παιδιού σας
«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης, το θέμα είναι πως θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας»
(Pablo Picasso)
Η ζωγραφική υπήρξε η πρώτη τέχνη του ανθρώπου και ξεκίνησε με την ύπαρξη του πάνω στη Γη. Είναι συνδεδεμένη με την έκφραση, την έμπνευση, τη δημιουργία, είναι τρόπος επικοινωνίας.
[one_half]
Έτσι και τα παιδιά βιώνουν τη ζωγραφική ως κάτι μαγικό που τα ενώνει με τον υπόλοιπο κόσμο. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία παρατηρούμε τα παιδιά μας να «σχεδιάζουν» με το δάχτυλο τους στην τροφή τους, στο νερό, στην άμμο, στο χώμα και σε οποιαδήποτε ευμάλακτη επιφάνεια. Έπειτα παίρνουν στην παλάμη τους μαρκαδόρους, μολύβια, πινέλα και αποτυπώνουν παντού ό,τι βρίσκεται στον εξωτερικό αλλά και εσωτερικό τους κόσμο : Γραμμές, στίγματα, ακαθόριστα σχέδια εμφανίζονται στους τοίχους, στα τραπέζια, στα βιβλία…
[/one_half]
[one_half]
Μην φοβηθείτε να δώσετε στo παιδ;i σας δακτυλομπογιές, νερομπογιές, κηρομπογιές και οτιδήποτε του δίνει το ερέθισμα να ιχνογραφήσει. Αφήστε το παιδί σας να βουτήξει χέρια, πόδια στις μπογιές και να τα αποτυπώσει σε χαρτί του μέτρου. Και όταν το ρωτήσετε «Τι ζωγράφισες;» και σας απαντήσει “έναν ελέφαντα”, απλά πείτε του πόσο ωραίος είναι!
[/one_half]
Αφήστε το παιδί σας ελεύθερο να εκφράσει τις σκέψεις του. Γιατί κάθε παιδικό σχέδιο κρύβει τη δική του ιστορία, που αποτελείται από τις επιθυμίες, τα συναισθήματα, τους φόβους, τους βιολογικούς και συναισθηματικούς ρυθμούς που το παιδί «προβάλλει» στο χαρτί, σε μια προσπάθεια συνομιλίας με τον κόσμο των ενηλίκων. Όπως, λοιπόν, η ομιλία και το περπάτημα έχουν στάδια εξέλιξης, το ίδιο συμβαίνει και με το παιδικό ιχνογράφημα.
Το πρωταρχικό επίπεδο παραγωγής ιχνών – μουτζουρώματος αρχίζει κατά τον 15ο – 18ο μήνα, όπου το μουτζουρωγράφημα λειτουργεί ως προβολή της «εικόνας του σώματος».
Κατά τον ψυχολόγο G. Luguet τα επόμενα στάδια του παιδικού σχεδίου είναι:
- Ο τυχαίος ρεαλισμός (2 ετών), όπου το παιδί αρχίζει και σχεδιάζει το «ανώνυμο ανθρωπάκι» και οι μουτζούρες γίνονται γραμμές.
- Το επόμενο στάδιο, ο αποτυχημένος ρεαλισμός αρχίζει περίπου από 3 χρονών όταν το παιδί προσπαθεί να αναπαραστήσει κάτι συγκεκριμένο, άλλοτε επιτυχημένα κι άλλοτε όχι.
- Ο διανοητικός ρεαλισμός ξεκινά από 4ων ετών και μπορεί να διαρκέσει και ως 10 – 12 ετών. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό και το παιδί δεν πρέπει να μπει σε «καλούπια». Σχεδιάζει από τα αντικείμενα ό,τι ξέρει και ό,τι χρησιμοποιεί και όχι ό,τι βλέπει. Αποτυπώνει τα πράγματα όπως τα νιώθει και όπως τα έχει βιώσει.
- Τέλος γύρω στα 12 και ορισμένες φορές από τα 8 ή 9, έχουμε το τελικό στάδιο του οπτικού ρεαλισμού, με την ανακάλυψη της προοπτικής. Το σχέδιο αρχίζει να έχει αντικειμενική απεικόνιση (π.χ. το σπίτι είναι πιο ψηλό από τους ανθρώπους). Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού, ο ρυθμός των παραπάνω εξελικτικών σταδίων μπορεί να έχει αποκλείσεις από παιδί σε παιδί.
Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να τους δίνουμε όσο περισσότερα ερεθίσματα μπορούμε, έτσι ώστε να εξελιχθεί η δημιουργικότητα και η φαντασία τους στο έπακρον.