Φθινοπωρινές πινελιές…
Είναι αυτή η εποχή που σου θυμίζει κάτι από Πρωτοχρονιά χωρίς τη χρυσόσκονη, τις υπερβολές και τα μεγαλεπήβολα σχέδια..
Είναι η εποχή που απλά, προσπαθούμε να ανασυνθέσουμε την καθημερινότητα μας μετά από τη καλοκαιρινή ραστώνη, να ξαναμπούμε σε ρυθμούς κανονικότητας , να επαναπροσδιορίσουμε στόχους προσωπικούς και επαγγελματικούς δίνοντας βραχυχρόνια περιθώρια υλοποίησης τους, συνήθως μέχρι τα Χριστούγεννα.
Είναι η εποχή των γήινων χρωμάτων, μία τελευταία αναλαμπή ομορφιάς πριν η φύση παραδοθεί στην άγρια και παγωμένη αγκαλιά του χειμώνα. Πινελιές σε όλες τις αποχρώσεις του καφέ και το πορτοκαλί, μυρωδιά από το πρώτο νότισμα της γης, ήχοι από τα φύλλα που γεννήθηκαν, έζησαν και θέριεψαν τους μήνες της ζεστής περιόδου και τώρα γίνονται χαλί στα πόδια μας για να χαθούν στο πέρασμα μας ακολουθώντας πιστά και με συνέπεια τον κύκλο της ζωής…
Είναι η εποχή που βγαίνουνε δειλά τα ελαφριά πανωφόρια με αυτή την ανεπαίσθητη οσμή λεβάντας που τα «προστάτευε» τόσους μήνες…
Είναι η εποχή της ανακαίνισης και του φρεσκαρίσματος του χώρου μας, η στιγμή που θέλουμε να δημιουργήσουμε νέες γωνιές – ζώνες ασφαλείας- που θα μας παρηγορούν ή απλώς θα μας ξεκουράζουν τις δύσκολες ημέρες…
Και τελικά ίσως να είναι μην είναι μόνο η εποχή… Ίσως είναι η στιγμή , που οι περισσότεροι από εμάς έχουν την ανάγκη να εγκαταλείψουν την «αυθάδικη ανεμελιά» και το ασύδοτο πνεύμα της καλοκαιρινής ελευθερίας και έτσι «χορτάτοι και ξεκούραστοι» να ξαναμπούν δυναμικά και γεμάτοι ενέργεια στο δρόμο της οργάνωσης και της δημιουργίας.
Ότι κι αν σημαίνει το φθινόπωρο για εσάς, εύχομαι να σας δώσει ό,τι καλύτερο.
Με αγάπη