Έπαθα … χειμώνα!
Δεν με νοιάζει που οι «πότε επιτέλους θα έρθει ο Αύγουστος» θεωρούν τη χαρά μου για τον ερχομό του χειμώνα… φρενοβλάβεια. Δεν με νοιάζει που παγώνει η μύτη μου μόλις ξεμυτίσω απ’ το σπίτι. Ούτε που μου ανοίγει η όρεξη και ξαναπαίρνω όσα κιλά έχασα. Δεν με νοιάζει που ο λογαριασμός του ηλεκτρικού παίρνει ολοταχώς την ανιούσα, ούτε γκρινιάζω με τις άλλες δυσκολίες που οι χειμωνιάτικες καιρικές συνθήκες προκαλούν στην καθημερινότητά μας.
Εστιάζω μόνο σε όλα τα ωραία του χειμώνα, σε όλα εκείνα που ακριβώς επειδή έξω κάνει κρύο μπορούμε να τα ζήσουμε με μεγαλύτερη ένταση, να τα χαρούμε και να τα απολαύσουμε περισσότερο.
Πότε η αίσθηση της σπιτικής θαλπωρής, και το αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας που βιώνουμε όταν νιώθουμε ασφαλείς και προστατευμένοι είναι πιο έντονα; Τον χειμώνα βεβαίως- βεβαίως!
Πότε νιώθουμε τόσο ευλογημένοι επειδή ζούμε σε μια χώρα όπου ο ήλιος λάμπει και τον χειμώνα; Πότε απολαμβάνουμε το φως και τη ζεστασιά του χωρίς φόβο και με πολύ πάθος; Τον χειμώνα!
Και δεν είναι αναντίρρητη η ομορφιά της φύσης όταν ντύνεται στα λευκά; Δεν είναι υπέροχη η εκκωφαντική σιωπή που απλώνεται γύρω μας όταν οι μικρές και μεγάλες νιφάδες πέφτουν από τον ουρανό;
Και πόσο αναζωογονητικός είναι ο κρύος αέρας για το σώμα και τη ψυχή μας μετά από μια βόλτα! Πόσο πιο ενεργητικοί νιώθουμε, πόσο πιο δραστήριοι και δημιουργικοί! Καινούριες ιδέες φυτρώνουν απ’ το πουθενά, καινούρια σχέδια περιμένουν να καταστρωθούν!
Ακόμα και όλες εκείνες τις νοικοκυρίστικες φροντίδες που συνήθως βαριόμαστε, τον χειμώνα τις κάνουμε με κέφι! Και εννοείται ότι τον καλύτερο εαυτό μας τον δίνουμε στο μαγείρεμα! Οι μυρωδιές που βγαίνουν από την κουζίνα, αφού μέχρι και ψωμί βάζουμε στο φούρνο, είναι κάτι παραπάνω από απολαυστικές και… ξεμυαλιστικές!
Και τι όμορφα που είναι τα κυριακάτικα μεσημέρια που άλλοτε το γιουβέτσι και άλλοτε το κατσικάκι με πατάτες γίνονται ανάρπαστα από τους αγαπημένους…
Πόσο διασκεδαστικές οι βραδιές με την παρέα, που πότε στο σπίτι του ενός και πότε στου άλλου, μαζεύεται γύρω από το τζάκι για trivial pursuit, μονόπωλη και κουβεντούλα. Πόσο αγχολυτικά τα γέλια, λόγω παντομίμας και Pictionary, που παίζουμε σχεδόν αποκλειστικά όταν έξω κάνει κρύο.
Αλλά και μόνοι στο σπίτι με βιβλίο, sudoku, σταυρόλεξο και το κοντσέρτο του χειμώνα από τις 4 εποχές του Vivaldi, δεν περνάμε μια χαρά;
Και τι υπέροχο συναίσθημα η ευδαιμονία που νιώθουμε όταν χωνόμαστε στη ζεστή αγκαλιά του πουπουλένιου παπλώματος!
Αλλά και πόσο μεγάλη η χαρά όταν τα πρώτα άνθη αμυγδαλιάς προαναγγέλλουν τον ερχομό της άνοιξης!
Καλό χειμώνα σε όλους μας!
Όσο για σας που δεν τον αγαπάτε, απλώς σκεφθείτε ότι μια εποχή είναι κι αυτή, θα περάσει!