Μόλις περνούσε η μια Πρωτοχρονιά, ρωτούσα πότε θα έρθει η άλλη…
Οι μεγάλοι μου εξηγούσαν ότι για να γίνει αυτό πρέπει να περάσει ένας χρόνος, και για να το καταλάβω μου μιλούσαν για τις μέρες, τους μήνες και τις εποχές. Έτσι από πολύ μικρή έμαθα τα ονόματά τους μαζί με λίγη αριθμητική, γεγονός το οποίο ο παππούς και η γιαγιά έκριναν ως εξαιρετικό και με καμάρι διατυμπάνιζαν στους πάντες.
Αυτό που άργησα πολύ να μάθω είναι ότι τα δώρα δεν σου τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης αλλά αυτοί που σ’ αγαπάνε!
Ευτυχώς ο πόνος αυτής της αποκάλυψης μου πέρασε γρήγορα, ο στρουμπουλός ασπρομάλλης Άγιος έγινε το αγαπημένο μου παραμύθι, και η φιγούρα του, όχι μόνο δεν λείπει ποτέ από τον γιορτινό στολισμό του σπιτιού μου, αλλά είναι και η κυρίαρχη!
Το ίδιο και η Πρωτοχρονιά! Είναι η πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου… Ίσως γιατί λατρεύω τις αρχές και ξεχνάω εύκολα το τέλος, ιδιαίτερα αν δεν είναι καλό…
Μ’ έναν τρόπο μαγικό, όσο πλησιάζει η Πρωτοχρονιά, το restart αναβοσβήνει σαν φωτεινή πινακίδα μέσα στο μυαλό μου και η αισιοδοξία μου απογειώνεται!
Την παραμονή ανοίγω από νωρίς την τηλεόραση για να υποδεχτώ… πολλές φορές τον καινούριο χρόνο! Πρώτα με τους φαντασμαγορικούς πανηγυρισμούς από τις μακρινές μεγαλουπόλεις της Ανατολής, και όσο περνάει η ώρα, από τις πιο κοντινές, μέχρι η μοναδική στον κόσμο Ακρόπολή μας να φωτιστεί απ’ τα πυροτεχνήματα!
Ένα άλλο πρωτοχρονιάτικο… κουσούρι που μου έμεινε παιδιόθεν είναι η ώρα του παραμυθιού! Συνήθισα τόσο πολύ μετά την άφιξη του καινούριου χρόνου να μου υπόσχονται παραμύθι για να πάω στο κρεβάτι, που μέχρι και σήμερα, τις πρώτες ώρες κάθε νέας χρονιάς τις περνάω βλέποντας οικογενειακές ταινίες με πρωταγωνιστή τον Άγιο Βασίλη.
Αποκοιμιέμαι στον καναπέ με ανοιχτή την τηλεόραση και ξυπνάω κουρασμένη και ξεπαγιασμένη από… τα πολλά πήγαινε- έλα προς και από τον Βόρειο Πόλο!
Καθώς όμως συνειδητοποιώ ότι είναι η πρώτη μέρα του χρόνου και άρα η καλύτερή μου, φτιάχνω στα γρήγορα καφέ, κόβω τη βασιλόπιτα και… αρχίζω να την τρώω – καφές, βασιλόπιτα και τυρί gouda, ο top γευστικός συνδυασμός της Πρωτοχρονιάς!
Μέχρι να φτάσει η κορυφαία στιγμή της ημέρας, η μετάδοση της Πρωτοχρονιάτικης συναυλίας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, απ’ ευθείας από την χρυσοποίκιλτη αίθουσα του Μεγάρου Φίλων της Μουσικής της Βιέννης, έχω ανοίξει όλα μου τα δώρα, και νιώθω ήδη πολύ ευτυχισμένη.
Φέτος, για άλλη μια χρονιά, οι μελωδίες του πατέρα και των υιών Straus, μαζί μ’ εκείνες άλλων μεγάλων μουσουργών, θα χαϊδέψουν τ’ αυτιά μας, ενώ οι χάρμα οφθαλμών χορογραφίες με φόντο τα αξιοθέατα της Αυστρίας που πλαισιώνουν την τηλεοπτική μετάδοση της συναυλίας, θα πυροδοτήσουν ξανά τη λαχτάρα μας για μια επίσκεψη σ’ αυτή την όμορφη χώρα.
Μόνο τα χειροκροτήματα θα μας λείψουν… Ειδικά εκείνα τα ζωηρά και ρυθμικά με τα οποία οι Βιεννέζοι θεατές– ντυμένοι με τα καλά τους και με την έκφραση ευδαιμονίας χαραγμένη στα πρόσωπά τους- συνοδεύουν την ορχήστρα στο τέλος της συναυλίας, αφού φέτος θα πραγματοποιηθεί σε άδεια αίθουσα!
Εύχομαι την Πρωτοχρονιά του 2022, το εθιμοτυπικό της πρώτης μέρας του χρόνου να επανέλθει μεγαλοπρεπέστερο, και να είμαστε όλοι εκεί, καλά και χαρούμενοι, για να το ακολουθήσουμε!
Καλή χρονιά!