Ελένη Γαληνού: «Κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός περιγράφεται μέσα από τις μάχες και τους έρωτές του»
Χρυσάφι και μέλι. «Είναι δυο λέξεις πολύτιμες, έχουν ομορφιά και γλύκα, έχουν φως» αναφέρει στην έναρξη της κουβέντας μας η συγγραφέας, Ελένη Γαληνού, η οποία επέλεξε να χρησιμοποιήσει ακριβώς αυτές τις δύο λέξεις ως τίτλο του νέου της μυθιστορήματος. Ένα ανέμελο κορίτσι που βιάζεται να τα ζήσει όλα τώρα και ένας άνδρας που κρατά όλα τα μυστικά στα χέρια του είναι οι κεντρικοί ήρωες της πλοκής που εκτυλίσσεται στις 675 σελίδες του.
«Θέλησα να αφήσω πίσω μου πανδημίες, πολέμους και δυσκολίες και να δώσω ένα μυθιστόρημα που να κάνει τον αναγνώστη να ονειρευτεί και να ταξιδέψει, βάζοντας για λίγο στην άκρη τα δικά του προβλήματα» επισημαίνει η γυναίκα που τους έδωσε πνοή, σε κάποιο άλλο σημείο της μεταξύ μας συνομιλίας.
Και το πετυχαίνει. Φτάνει μόνο να ξεκινήσει κανείς διαβάζοντας τις πρώτες δύο λέξεις…
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Τι συμβολίζει για εσάς το νέο σας μυθιστόρημα «Χρυσάφι και μέλι» και ποιο είναι το κυρίαρχο μήνυμά του προς τους αναγνώστες;
Χρυσάφι και μέλι, είναι δυο λέξεις πολύτιμες, έχουν ομορφιά και γλύκα, έχουν φως. Θέλησα λοιπόν να αφήσω πίσω μου πανδημίες, πολέμους και δυσκολίες που δεν σταματούν να μας πνίγουν και να δώσω ένα μυθιστόρημα που να κάνει τον αναγνώστη να ξεχαστεί, να ονειρευτεί, να ταξιδέψει, βάζοντας για λίγο στην άκρη τα δικά του προβλήματα. Να ζήσει μια ιστορία σαν παραμύθι, έτσι όπως την ζουν και οι ήρωές μου. Σαν το χρυσάφι και το μέλι όλου του κόσμου βλέπουν ο ένας τον άλλον.
Αν και υπάρχουν καταστάσεις ιδιαίτερα σκληρές στην ιστορία που κανένας μας δεν θα ήθελε να ζήσει, εντούτοις, υπάρχει διάχυτη αγάπη και αισιοδοξία που ισορροπεί τα συναισθήματα αφήνοντας μια γλυκιά επίγευση. Οι ήρωες, συναντούν εμπόδια και δύσκολα σταυροδρόμια που τους αναγκάζουν να παλέψουν, να επιλέξουν, να θυσιάσουν, μα δεν σταματούν να ονειρεύονται… γιατί τα όνειρα είναι το αλάτι της ζωής μας. Τις δυο αυτές λέξεις, τις βλέπω σαν ευχή για ετούτη τη δύσκολη περίοδο. Χρυσάφι και μέλι λοιπόν στο δρόμο και στη ζωή όλων μας.
Πώς εμπνευστήκατε τη συγκεκριμένη ιστορία;
Με γυρόφερνε χρόνια η ιδέα να γράψω μια ιστορία με ένα μεγάλο έρωτα. Με τσίγκλαγε να γράψω και κάτι που να διαδραματίζεται στην Ερεσό που έχω περάσει τα περισσότερα καλοκαίρια της ζωής μου. Κάπως έτσι άναψε η σπίθα και δίχως να το καταλάβω εξαπλώθηκε γεμίζοντας τελικά 675 σελίδες.
Η έμπνευση ήρθε τόσο εύκολα!… Σεργιάνησα στην παραλία της Ερεσού, στα εκκλησάκια της, στα γύρω χωριά, μετά πέταξα στην Αθήνα, ταξίδεψα στο Λονδίνο… έβαλα ένα δυνατό έρωτα… πλούτο, δόξα, λάμψη, διαμάντια… σκληρά γεγονότα που σου σφίγγουν το στομάχι… τρύπωσα τίτλους ευγενείας… μια δυναστεία που κρύβει ανείπωτα μυστικά… σκόρπισα αινίγματα και μυστήριο με ένα πύργο έξω απ’ το Λονδίνο… μια ηρωίδα σαν όλους εμάς και έναν ήρωα πανέμορφο και πάμπλουτο που ωστόσο… με δυνατές συγκινήσεις και απρόοπτα… ανατροπές και αποκαλύψεις που κάνουν την ιστορία συναρπαστική, εθιστική θα έλεγα πιο σωστά.
Η κεντρική φιγούρα, η Δανάη, αψηφά κάθε λογική και παραδίνεται σε έναν παράφορο έρωτα. Αξίζει να τα παίζει κανείς όλα για όλα για χάρη του, κι όπου βγει;
Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο, όμως το κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτούς. Ο έρωτας είναι ζωή, ξαναγεννιέσαι όταν ερωτεύεσαι όσο χρόνων κι αν είσαι. Έχει αυτό το μαγικό και παντοδύναμο άγγιγμα, που όταν σ’ αρπάξει, δεν βλέπεις μπροστά σου, δεν σκέφτεσαι με τη λογική μα με την καρδιά, δεν λογαριάζεις τις συνέπιες, δεν σε νοιάζει αν θα πονέσεις, αδιαφορείς αν μπορεί να καταστραφείς, θέλεις απλά να το ζήσεις… Ο έρωτας όπως έχουμε δει και στην ιστορία, έχει γκρεμίσει και έχει χτίσει ολόκληρες αυτοκρατορίες. Κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός μέσα απ’ τις μάχες και τους έρωτές του περιγράφεται. Πόσο μάλλον λοιπόν η ηρωίδα μου, η Δανάη, που είναι ένα ανέμελο κορίτσι, μόλις είκοσι δύο χρόνων και ερωτεύεται για πρώτη φορά.
Σε τι διαφέρει το «Χρυσάφι και μέλι» από τα προηγούμενα βιβλία σας;
Έχω ως κανόνα σαν συγγραφέας να δίνω διαφορετικά πράγματα στους αναγνώστες μου γιατί βαριέμαι κι εγώ η ίδια όταν επαναλαμβάνομαι. Αν εξαιρέσω την διλογία «Μυστική Διαθήκη» και «Αιώνιοι Ψίθυροι» που αφορούσαν και τα δυο την Δούκισσα της Πλακεντίας, κανένα από τα άλλα επτά βιβλία μου δεν έχει το ίδιο θέμα. Το ύφος μου παραμένει το ίδιο, όμως οι ιστορίες μου διαφέρουν μεταξύ τους. Όσοι με διαβάζουν συστηματικά το ξέρουν και όπως μου λένε, τους αρέσει γιατί κι αυτοί βαριούνται να διαβάζουν τα ίδια και τα ίδια.
Στο «Χρυσάφι και μέλι» όμως, έκανα κάτι ακόμα, άλλαξα το πρόσωπο που είναι γραμμένο. Συνήθως γράφω σε τρίτο πρόσωπο, ετούτο το έγραψα σε πρώτο. Το έκανα γιατί το πρώτο πρόσωπο κάνει την διήγηση πιο άμεση. Δένεσαι με τον ήρωα περισσότερο γιατί σου λέει ο ίδιος την ιστορία του, και εδώ η Δανάη, με την ορμή και την φρεσκάδα που έχουν τα είκοσι δύο της χρόνια, σ’ αρπάζει απ’ τις πρώτες κιόλας λέξεις. Ανάσα δεν παίρνεις. Βιάζονται τα νιάτα, βιάζεται κι εκείνη να τα ζήσει όλα τώρα. Και μαζί με εκείνη, τρέχουμε κι εμείς ξοπίσω της δίχως δεύτερη σκέψη.
Το μισό βιβλίο, μας το διηγείται η ηρωίδα και το υπόλοιπο, ο κεντρικός ήρωας ο Ντάνιελ. Του έδωσα τον λόγο γιατί το ένιωσα σαν ανάγκη. Εκείνος είναι που έχει όλα τα αινίγματα, αυτός κρατά τα μυστικά στα χέρια του, επομένως, εκείνος είναι και ο μόνος που μπορεί να μας εξομολογηθεί πιο σωστά την αλήθεια του. Μέσα απ’ τα δικά του μάτια θα νιώσουμε και την μοναξιά του, και την σκοτεινιά που κουβαλά από όσα έχει ζήσει, και την ομορφιά της ψυχής του.
Υπάρχει κάποιο ανάμεσά τους, που θεωρείτε ότι θα ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο αν μεταφερόταν ως σειρά στην τηλεόραση;
Όλα θα μπορούσαν. Μου αρέσει να γράφω κινηματογραφικά και το έχω κάνει σε όλα τα μυθιστορήματά μου. Την ιστορία μου απ’ την αρχή, την βλέπω σαν ταινία που πρέπει να την σκηνοθετήσω και μετά να την ενσαρκώσω σαν ηθοποιός παίζοντας τους ρόλους όλων των ηρώων. Πολύ συχνά ακούω τους αναγνώστες μου που λένε, πως όσο διάβαζαν το βιβλίο, έβλεπαν τις σκηνές μπροστά τους. Αυτό με κάνει να νιώθω πως πετυχαίνω το στόχο μου.
Ωστόσο, ξέρω πως οι ιστορίες μου θα ήταν ακριβές παραγωγές αν γίνονταν ταινίες ή σειρές, γιατί μεγάλα κομμάτια τους διαδραματίζονται σε άλλες χώρες, σε παλιότερες εποχές που αλλάζουν διαδοχικά, κι αυτό σημαίνει ταξίδια, πολλά κοστούμια και δύσκολα πλάνα. Εγώ, θα συνεχίσω να γράφω τις ιστορίες μου όπως θεωρώ πως είναι πιο ενδιαφέρουσες για ένα βιβλίο, και αν κάποιος σκηνοθέτης αποφασίσει να τις μεταφέρει στην μικρή ή στην μεγάλη οθόνη, ευπρόσδεκτος να το συζητήσουμε.
Ένα από τα μέρη, στα οποία διαδραματίζεται η πλοκή του, είναι η Ερεσός της Λέσβου από όπου κατάγεστε. Έχετε ενσωματώσει σε αυτό και αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Ήταν αναπόφευκτο. Πολλά απ’ όσα κάνουν οι ήρωες όσες μέρες βρίσκονται στην Ερεσό, τα έχουμε κάνει γενιές ολόκληρες που παραθερίζουμε σε εκείνον τον πανέμορφο τόπο. Βραδινό μπάνιο στην πανσέληνο, μπίρες στην παραλία, τραγούδια, ξενύχτια, παρέες, έρωτες, δυνατές φιλίες… Η Δανάη ωστόσο, έχει τη δική της ζωή, τις δικές της εμπειρίες και τις ζει σαν Δανάη. Όσα σκέφτεται και όσα της συμβαίνουν, δεν είναι δικά μου βιώματα αλλά αποκλειστικά δικά της.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόσπασμα;
Δεν ξέρω αν είναι το πιο αγαπημένο μου, είναι όμως όμορφο και περιγράφει μια σημαντική στιγμή του βιβλίου:
…Ξάπλωσα στην άμμο. Ήταν ζεστή. Με δέχτηκε σαν τρυφερή αγκαλιά. Οι όμορφες στιγμές άρχισαν να ξεχύνονται πάνω μου. Ήταν πολύ όμορφες για να τις ξεγράψω. Άρχισα να τις μαζεύω σαν τις σελίδες ενός βιβλίου που τις είχε πάρει ο αέρας και τις είχε σκορπίσει σε όλη ετούτη την παραλία, στα γύρω χωριά, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, σε όλο τον κόσμο. Παντού μια γεμάτη σελίδα μαζί του. Τις μάζεψα όλες με ευλάβεια και τις έβαλα μαζί. Κι όσο τις κοιτούσα, λες και βρήκα επιτέλους τον ιδανικό τρόπο ταξινόμησης, κατάλαβα πια πόσα υπέροχα πράγματα υπήρχαν γραμμένα. Οι αράδες μιλούσαν διαφορετικά, είχαν βαθύτερα νοήματα, οι εικόνες είχαν χρώματα, οι λέξεις μυρωδιές, παντού το δικό του ανεξίτηλο αποτύπωμα αγάπης. Παντού συναντούσα μόνο αγάπη. Και τότε επιτέλους συνειδητοποίησα ποιος ήταν, τι έκανα εγώ, τι είχα ανάγκη, κι έπιασα να διαβάζω το βιβλίο μας πάλι απ’ την αρχή. Όλο ένα ολοζώντανο, λατρεμένο όνειρο, γραμμένο στην ψυχή μου με χρυσά γράμματα…
Σχεδιάζετε την πραγματοποίηση παρουσιάσεών του; Έχετε ήδη στο νου σας το επόμενο;
Με τις παρουσιάσεις βρισκόμαστε ακόμη σε αναμονή λόγω του Covid. Σκεφτόμαστε να το παρουσιάσουμε όταν ανοίξει λίγο ο καιρός για την ασφάλεια όλων μας. Και φυσικά μια παρουσίαση στην Ερεσό θα ήταν όνειρο.
Όσο για το επόμενο, έχω στο μυαλό μου μάλλον, ποιο θα είναι. Είναι όμως λίγο νωρίς να μιλήσουμε γι’ αυτό. Επιγραμματικά θα πω μόνο, πως είναι μια μεγάλη ιστορία που κρατάει πάνω από πενήντα χρόνια και αφορά μια ολόκληρη οικογένεια, που παραδέρνει στους ανέμους διχασμένη από πλάνες, μυστικά και έρωτες. Άραγε, θα μπορέσει, κάτι, κάποτε, να τους ενώσει;
*Το μυθιστόρημα «Χρυσάφι και μέλι» της Ελένης Γαληνού κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.