«Φως και Ελπίδα»: Η πρώτη ορχήστρα τυφλών γυναικών στον κόσμο!
Της Βίκυς Καλοφωτιά
«Κατάφερα να δηλώσω στον κόσμο πως παρ’όλο που έχασα την όρασή μου, είμαι μία ξεχωριστή μουσικός», δηλώνει γεμάτη αυτοπεποίθηση η Shaymaa Hussein, η επικεφαλής της πρώτης ορχήστρας τυφλών γυναικών στον κόσμο, με την ονομασία «Light and Hope» δηλαδή «Φως και Ελπίδα».
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ορχήστρα στην Αίγυπτο, την οποία εμπνεύστηκε η πρώτη Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση για την ενίσχυση κοριτσιών και γυναικών με προβλήματα όρασης στη Μέση Ανατολή, η «The Al-NourWal Amal» όπως λέγεται στην αραβική γλώσσα.
Η ορχήστρα ιδρύθηκε το 1961 και αποτελείται από 44 τυφλές ή μειωμένης όρασης γυναίκες, όλων των ηλικιών, οι οποίες έχουν εμφανιστεί μέχρι στιγμής σε 24 χώρες κατά μήκος 5 ηπείρων, ενθουσιάζοντας το κοινό στο άκουσμα της μελωδίας που βγαίνει από την ψυχή τους και εκφράζεται επί σκηνής, με τη συνοδεία καλοκουρδισμένων μουσικών οργάνων.
Αυτό που χάρισε στην ξεχωριστή αυτή καλλιτεχνική παρέα το προτέρημα να είναι μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι το ότι παίζουν κλασική μουσική, αλλά και οριεντάλ. Μάλιστα τα μέλη της είναι αξιοθαύμαστα όχι μόνο για τη θέλησή τους να ζουν τη ζωή τους στο έπακρο, αλλά και για το ότι τολμούν να κάνουν πράξη το (παράλογα) απαγορευμένο, αφού η κλασική μουσική αποτελεί ένα είδος μη αποδεκτό για τους Αιγύπτιους, όπως είναι άλλωστε και η ισότητα των φύλων.
Μέσω της ύπαρξης και διάδοσης της ορχήστρας «Φως και Ελπίδα» επιδιώκεται και η άρση του αποκλεισμού των τυφλών γυναικών από μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, δίνοντας στις γυναίκες αυτές την δυνατότητα να μορφωθούν και να απολαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης.
Οι θαρραλέες αυτές μουσικοί, μαθαίνουν να διαβάζουν τα μουσικά σύμβολα με τη μέθοδο Βraille και μετά αποστηθίζουν το κάθε μουσικό κομμάτι και με τη βοήθεια του μαέστρου κάνουν όσες πρόβες χρειαστεί μέχρι να τα τελειοποιήσουν!
«Η αισιοδοξία είναι η πίστη που οδηγεί στην επιτυχία. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ελπίδα…», δήλωσε το 1903 η Έλεν Κέλερ.
Και κάτι μας λέει, ότι ακούγοντας τις μαγευτικές μελωδίες των συγκεκριμένων γυναικών και συνειδητοποιώντας τα άλματα που έχουν γίνει από την εποχή της έως σήμερα, θα χαμογελάει με ικανοποίηση από εκεί ψηλά που βρίσκεται.
Θα χαμογελάει, γιατί βλέπει ότι ο «σπόρος» που έπεσε πάνω στη βρεγμένη γη με τον δικό της μοναδικό αγώνα, άνθισε και αρχίζει να χαρίζει όλο και περισσότερο τους καρπούς του παντού.
Παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι, που ακούν και βλέπουν με τα μάτια της ψυχής…