Από σήμερα μπαίνω κι εγώ στο κλίμα των Χριστουγέννων!
Ως παραδοσιακός τύπος, είχα αντισταθεί μέχρι σήμερα στο πρώιμο χριστουγεννιάτικο ντελίριο. Όχι μόνο γιατί απολαμβάνω περισσότερο το «κάθε πράμα στον καιρό του», αλλά και γιατί αναρωτήθηκα: Σε τι θα διαφέρουν οι μέρες των Γιορτών αν από τις αρχές του Νοέμβρη στολίσουμε δένδρο, ανάψουμε λαμπάκια, κρεμάσουμε στεφάνια και τρώμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα;
Αφήστε που μετατρέποντας το γιορτινό set up σε υπερπαραγωγή τύπου Μπεν Χουρ, υπάρχει κίνδυνος να μπουχτίσουμε και παραμονές Χριστουγέννων να αρχίσουμε το ξεστόλισμα…
Όμως παρά τους ενδοιασμούς και τις επιφυλάξεις μου, τελικά ενέδωσα… Ας όψονται οι τωρινοί καιροί των ανατροπών, των αναιρέσεων και των ανακατατάξεων, που επιβάλλουν τις εξαιρέσεις και όχι τους κανόνες.
Από σήμερα λοιπόν, ως νεοφώτιστη – και γι’ αυτό με υπερβάλλοντα ζήλο- οπαδός του κινήματος «Κάθε μέρα Χριστούγεννα», αποφάσισα να τα δώσω… όλα!
Υπό τη μουσική υπόκρουση του Santa Claus is coming to town…
Κατεβάζω τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια από το πατάρι και παραγγέλνω τόσα και άλλα τόσα…
Κρεμάω μέσα κι έξω από το σπίτι λαμπάκια σε τριψήφια νούμερα και Άη Βασίληδες, σε διψήφια.
Ξεθάβω από τις ντουλάπες και τα συρτάρια μου καλτσάκια, παντοφλάκια, πυτζαμάκια, φουτεράκια, με γιορτινά μοτίβα, και δεν θα τα βγάλω από πάνω μου, αν δεν περάσουν τα Φώτα.
Γεμίζω τις πιατέλες με κουραμπιέδες, δίπλες και μελομακάρονα.
Για έναν μήνα κάθε Κυριακή θα μαγειρεύω γαλοπούλα με γέμιση.
Κάθε μεσάνυχτα Σαββάτου μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου θα κόβω βασιλόπιτα.
Κι αν με δείτε να κυκλοφορώ με τη σκούφια του Άη Βασίλη, αντί για το χειμωνιάτικο σκουφάκι μου, μην σκεφθείτε ότι μπερδεύτηκα.
Απλώς δεν θέλω να αποτελώ παραφωνία μέσα στη γιορτινή πανδαισία!