Big brother, ή αλλιώς, το άκρον άωτον του ευτελισμού και εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης
Ούτε όταν ήμουν μικρή, ιδεαλίστρια, ρομαντική και άπειρη, ούτε τώρα που μεγάλωσα έμαθα και έπαθα, μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό του χρήματος, πώς γίνεται με τόση σκληρότητα να γελοιοποιούνται και να εξευτελίζονται ανθρώπινα πλάσματα γιατί κάποιοι ξύπνιοι θέλουν να κερδοσκοπήσουν.
Επίσης δεν καταλαβαίνω πώς αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα έναντι μιας κάποιας αμοιβής και προκειμένου να δουν – και προπαντός να τους δουν- τη φάτσα τους στη μικρή οθόνη αποδέχονται αυτή την γελοιοποίηση και τον ευτελισμό τους. Πόσο ανεγκέφαλος πια μπορεί να είναι ένας άνθρωπος;
Κι ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται τόσοι πολλοί από μας- αν πραγματικά αληθεύουν τα νούμερα τηλεθέασης του ακατανόμαστου προγράμματος – αντέχουν να διασκεδάζουν με το κατάντημα κάποιων συνανθρώπων τους.
Είναι τόσο θλιβερή αυτή η έλλειψη κοινωνικού πολιτισμού…
Γιατί ο πολιτισμός ενός λαού είναι πάνω και πρώτα απ’ όλα ανθρωπισμός!
Και είναι απάνθρωπο κάποιοι να κερδοσκοπούν και κάποιοι άλλοι να διασκεδάζουν με τον εξευτελισμό έστω κι ενός ανθρώπινου πλάσματος.
Κάνω έκκληση σε όλους τους πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου, που θέλω να πιστεύω ότι είναι πολλοί, να δώσουν ένα ηχηρό «παρών» και να συμβάλλουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν ώστε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.