Covid – 19 … και άλλα πολλά…
Τι περιπέτεια κι αυτή Θεέ μου!
Μία σκληρή δοκιμασία που μας υποχρέωσε σε τεστ αντοχής σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Μία τραγική ευκαιρία να δούμε σε βάθος εμάς τους ίδιους. Να γνωρίσουμε καλά και να μετρήσουμε δυνάμεις και αντοχές. Να δούμε όχι πια μέσα από παραμορφωτικό φακό αλλά μέσα από έναν πεντακάθαρο και ισχυρό μικροσκόπιο εμάς τους ίδιους αλλά και τους άλλους. Αυτή τη φορά ο “εχθρός” ήταν κοινός και δρόμοι διαφυγής δεν υπήρχαν.
Κι έτσι, ανήμποροι, παρά την ισχυρή μας θέση, κοινωνική ή οικονομική, με τσαλακωμένο “υπερ-εγώ” -γιατί μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι εμείς αποφασίζουμε και γύρω από εμάς γυρίζουν όλα- παρακολουθούσαμε ,πάντα σε ζωντανή σύνδεση μην το ξεχνάμε, έναν ισχυρό και ύπουλο εχθρό να παρελαύνει αγέρωχα διαπλανητικά σκορπίζοντας τον φόβο αλλά και τον θάνατο.
Κι εκεί ξαφνικά, “μικρύναμε” και … “υπακούσαμε”. Αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο του χειρότερου, “#meinamespiti” . Δεν χάσαμε ούτε ένα ραντεβού στις 18.00 για να μάθουμε νεότερα για κρούσματα και μέτρα. Σχεδόν εθιστήκαμε στη συνήθεια αυτή. Ακολουθήσαμε “ευλαβικά” τις οδηγίες του Σπύρου στο σποτάκι που προβαλλόταν περίπου 352 φορές την ημέρα, χάσαμε ένα Πάσχα , φωνάξαμε για την Αγία Κοινωνία, αλλά δεν έμεινε αρνάκι ζωντανό στην επικράτεια.. Χειροκροτήσαμε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που ακατάπαυστα πρόφερε αγόγγυστα τις υπηρεσίες του – και που πάντα ήταν εκεί και πάντα έκανε ευσυνείδητα τη δουλειά του απλά δεν είχε φτάσει η ανάγκη τους στην πόρτα μας και είχαμε πάντα κάτι να προσάψουμε- αρνηθήκαμε αγκαλιές, συμβιβαστήκαμε με την ιδέα να μην βλέπουμε αδέλφια ,παιδιά και κολλητούς… και φυσικά βάλαμε φωτιά όχι στα τρένα αλλά στα sms 13033… Με κορυφαία πιστεύω τους αριθμούς #4 και #6 γιατί με έναν τρόπο την άκρη μας τη βρήκαμε για να μην χάσουμε στο τέλος εκτός από την ελευθερία μας και το μυαλό μας…
Αιτιολογία #4 και θυμηθήκαμε όλους τους ξεχασμένους συγγενείς, ακόμα και αυτούς που μας έχουν αφήσει χρόνους…
Αιτιολογία #6 και επιστροφή στη φύση ” ( μαζί με το δεύτερο συνθετικό γιατί τι κάνεις και τόσες ώρες μέσα στο σπίτι) … Όλοι είμαστε πιο fit από ποτέ. Λιώσανε οι σόλες του αθλητικού σου λέω… Γι’ αυτό και πρώτα άνοιξαν τα αθλητικά είδη. Να κάνουμε την αντικατάσταση… Που σιγά μην έχεις την ευκαιρία να παίξεις ρακέτες στην παραλία και προτιμήσεις να κάνεις τον γύρο του Ψυχικού και της Βουλιαγμένης πάλι… Άσε δε που δεν έμεινε κατοικίδιο για κατοικίδιο ανεκμετάλλευτο… Κι εκεί κάνεις την ανάγκη φιλότιμο ή εδώ πληρώνονται όλα. Τόσο καιρό έβριζες τον γείτονα γιατί σε ενοχλούσαν τα γαβγίσματα μία τη νύχτα; Στην ανάγκη του ήρθες τώρα. Τι “μουσαντάν ιδιόκτητος σκύλος” κυκλοφόρησε δεν λέγεται…
Και η απλότητα παιδιά… Σημαντικό πράγμα να είσαι απλός…. Να μάθεις να ζεις με ρίζα 4 δάκτυλα και νύχι μαύρο χάλι και να μην στενοχωριέσαι…. Και να μαγειρεύεις… Πολύ όμως… Και να σου λαδερά, και να σου γκουρμέ και να σου γλυκά, και να σου τσουρέκια και κουλούρια… Δεν έχει μείνει σεφ για σεφ που να μην έχει παρελάσει στην κουζίνα μου. Τι Νικολάου, τι Πετρετζίκης, τι Αργυρώ… Της κουτάλας έγινε… Αλλά όχι μόνο δεν το βαρυγκωμώ αλλά “αισθάνομαι” κι όλας… Καν το σαν τους star ένα πράγμα… Το instagram αναστέναξε… Και όχι τώρα τα γνωστά duck face και βλεφαρίδα κάγκελο να ιδρώνω, όχι. Ούτε καν πρώτο μπάνιο στην Μύκονο… Έβαλε η σταρ μαντήλι και ποδιά, που πήγε σύννεφο. Επιστράτευσε και όλη την οικογένεια, παιδιά, σκυλιά…γατιά… Έβαψε και live το μαλλί… Γ@@@το…και νόμιζα ότι ήταν φυσικό….Και κουρεύτηκε, και ήρθε κι έλαμψε η φυσική της ομορφιά. Κι έκανε και πολλή γυμναστική γιατί 2-3 κιλά τα πήρε όπως ισχυρίζεται η ..λεζάντα… Γιατί μην νομίζεις… κατά βάθος και ο σταρ άνθρωπος είναι σαν κι εσένα και σαν κι εμένα…απλά δεν του είχε δοθεί η ευκαιρία να στο δείξει…
Τι όμορφος μικρόκοσμος! Θαρρείς και δεν τον αγγίζει τίποτα. Πάντα βρίσκει τον τρόπο να προσαρμοστεί στις ανάγκες του… Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εκεί έξω, στην πραγματικότητα ο περισσότερος κόσμος αγωνιά. Άραγε το αύριο τι θα φέρει; Οικονομία να καταρρέει, επιχειρηματίες τρελαμένοι με κλειστά μαγαζιά για 2 και 3 μήνες, εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει, ένα εμβόλιο που θα μας δώσει πίσω την καθημερινότητα μας που ποιος ξέρει πότε θα το έχουμε, χαμόγελα που εξαφανίζονται πίσω από τις άχαρες μάσκες που μας κάνουν ξαφνικά απρόσωπους, απαγορευμένες αγκαλιές και φιλιά σε αγαπημένα πρόσωπα. Αποστάσεις παντού. Ανησυχία παντού. Και αναρωτιέμαι…
Τελικά, ο συγκεκριμένος κορωνοιός κατάφερε άραγε να μας αλλάξει έστω και λίγο; Η ευκαιρία μας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα πραγματικά μας μέτρα , τις αλήθειες και τις συνήθειες μας θα πιάσει τόπο ή είναι θέμα μηνών η διαγραφή από την μνήμη μας ; Μόλις το θηρίο καταλαγιάσει θα αισθανθούμε ξανά οι “δυνατοί” που καταφέραμε να ελέγξουμε και αυτό το στοιχειό και θα πάμε γι άλλα ή αυτή η μάχη θα μας δώσει ένα γερό μάθημα αυτογνωσίας; Κανείς δεν ξέρει πραγματικά. Αυτό μένει να το δούμε…