Μαμά ή φίλη;
Πώς μπορείς να είσαι φίλη με αυτή που σου λέει ότι δεν μπορείς να φας όλα τα παγωτά του κόσμου, που επιμένει να τελειώσεις τα μαθήματα σου ενώ εσύ θέλεις να δεις το αγαπημένο σου παιδικό σήριαλ; Πώςς μπορείς να είσαι φίλη με κάποια που θέλει συνέχεια να σου βάζει πρόγραμμα και πάνω στο κέφι σε στέλνει να πλύνεις δόντια και να κοιμηθείς; Ε, φυσικά και δε μπορείς να είσαι φίλη!
Ουπςςς εγώ και η κόρη μου δε θα γίνουμε ποτέ φίλες δηλαδή;
Μάλλον όχι. Δεν θα είμαστε φίλες αλλά θα είμαστε πάντα μαμά και κόρη!
Πολλές φορές θα είμαι η εκνευριστική φωνή που θα της βάζει κανόνες αλλά θα φροντίσω τις περισσότερες φορές να έχω πλάκα! Θα χρησιμοποιώ το γονεικό μου βέτο για πράγματα που έχουν όντως σημασία και πάλι θα το «πουλάω» το προϊόν με γλύκα! Βλέπεις το «όχι» έχεις πολλούς τρόπους να ειπωθεί και μπορεί να ειπωθεί με κατανοήση και με αποδοχή! Θα πρέπει να μάθω να αποδέχομαι ότι το παιδί μου δε θα συμφωνεί με όσα του λέω, ότι δεν είναι «εγώ» και ότι μαζί με τις υποχρεώσεις έχει και δικαιώματα!
Σίγουρα αν θέλω να χτίσω μια δυνατή σχέση με το παιδί μου θα πρέπει να δέχομαι τα συναισθήματα του, να μην είμαι επικριτική και σίγουρα να του επιτρέψω τα λάθη που δικαιούμαστε όλοι να κάνουμε, χωρίς το γνωστό «εγώ στα λεγα».
Τα παιδιά θα βρουν πολλούς φίλους, με κάποιους θα ταιριάξουν με κάποιους όχι όπως συνέβη και σε εμάς και οι φίλοι είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Όποτε δεν χρειάζεται οι γονείς μας να είναι οι φίλοι μας. Οι γονείς μας χρειάζεται να έχουν ένα πιο πολυεπίπεδο ρόλο στη ζωη των παιδιών τους! Χρείαζεται να είναι αυτηροί όταν πρέπει, αστείοι και διασκεδαστικοί, να δίνουν απλόχερα αγάπη και αγκαλία και μέρα με τη μέρα να χτίσουν μια σχέση εμπιστοσύνης! Και όσο εύκολα μου ακόγονταν όλα αυτά όταν τα διάβαζα ή τα άκουγα απο άλλες μαμάδες τόσο δύσκολα είναι στην πράξη! Οπότε καλή μας επιτυχία…