Οι ιώσεις κάνουν “πάρτι” και ταλαιπωρούν τα παιδάκια μας

Είμαστε στην καρδιά του χειμώνα κι ακόμη κι αν οι μέρες έξω είναι ηλιόλουστες, ακόμη κι αν όλα κινούνται σε  χαρούμενους αποκριάτικους ρυθμούς,  εκτός από τα πάρτι μασκέ που λαμβάνουν χώρα, πάρτι κάνουν κι  οι ιώσεις. Η γρίπη, ο πυρετός και το παρεάκι τους, κάνουν σεργιάνι, ειδικά σε παιδικούς σταθμούς και παιδότοπους, εκεί που συχνάζουν τα μικρά μας, και τα ταλαιπωρούν.

Αρρωσταίνουν τα “πιτσιποπάκια” και δεν ξέρουμε με τι να πρωτοστενοχωρηθούμε και με τι να πρωτοαγχωθούμε…

Μ’ εκείνο που ψήνεται στον πυρετό, με τη πιθανότητα να κολλήσει  το αδερφάκι του, με το babysitting;  Και καλά όταν υπάρχει babysitting. Μεγαλύτερο άγχος για δύο εργαζόμενους γονείς, από το να μην έχουν κάποιο έμπιστο πρόσωπο, γιαγιά κατά προτίμηση, να φροντίσει το παιδί, δεν υπάρχει.

Πόσες άδειες να ζητήσει η μάνα κι ο πατέρας μέσα στη χρονιά; Η γιαγιά, αν υπάρχει και μπορεί να βοηθήσει, λύνει τα χέρια σε αυτές τις περιπτώσεις. Πάντως σε κάθε περίπτωση, το άρρωστο παιδί δεν το στέλνουμε σχολείο. Πρώτον γιατί στο σπίτι θα αναρρώσει πιο γρήγορα και δεύτερον για να μην κολλήσουν γρίπη τα υπόλοιπα, που εν συνεχεία θα κολλήσουν το δικό μας, ξεκινώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο με εμάς πρωτεργάτες.

Τώρα, αν δεν υπάρχει κανείς να μας κρατήσει το παιδί κι εμείς δεν μπορούμε να λείψουμε από τη δουλειά, αναγκαστικά θα το στείλουμε, αλλά αυτή είναι η μόνη εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα του «δε στέλνουμε τους άρρωστους  λιλιπούτειους μαθητές στο σχολείο».

Εν τω μεταξύ, όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο δύσκολα είναι όλα. Στα μεγαλύτερης ηλικίας μπορούμε τουλάχιστον να συνεννοηθούμε, να βάλουν το θερμόμετρο, να πιουν το αντιπυρετικό τους. Όχι βέβαια ευχάριστα, αλλά πάντως γίνεται.

Στα μικρότερα, πρέπει να προσπαθήσουμε  πολύ για να μάθουμε την ακριβή θερμοκρασία, διότι αν και μικρά στο μάτι, έχουν πολύ μεγάλη δύναμη και αντιστέκονται σθεναρά, ώστε να κρατήσουν το θερμόμετρο μακριά από τη μασχάλη τους. Τα θερμόμετρα κεφαλιού, είναι μια κάποια λύση, αλλά προσωπικά, εμπιστεύομαι περισσότερο τα κλασσικά. Επίσης, το να πιουν το αντιπυρετικό δεν είναι πάντα… ευκολάκι. Πολλά το φτύνουν κι ας βάζουμε όλη μας την τεχνική να τους το δώσουμε με τη σύριγγα, ή μέσα σε μπουκάλι που έχει μέσα λίγο γάλα /νερό.

Στα μωράκια δε, μια βουλωμένη μύτη μπορεί να τα ταλαιπωρήσει πάρα πολύ. Και βάζουμε ορό και κλαίνε εκείνα και ρουφάμε με το ειδικό μαραφέτι τις μύξες και άυπνα μένουν τη νύχτα  -κι εμείς το ίδιο, σαν συγκοινωνούντα δοχεία- αφού οι μικροί μας ασθενείς δυσκολεύονται να αναπνεύσουν. Αν, βάλουμε και το βήχα στην εξίσωση που τα ταράζει, μιλάμε για μεγάλη ταλαιπωρία.

Ας οπλιστούμε λοιπόν με υπομονή και να λέμε πάλι καλά, που όλα αυτά ξεπερνιούνται. Οι ιώσεις είναι μες το πρόγραμμα, κρατάνε λίγο και τα μικρά μας γίνονται περδίκια στο πι και φι. Και πόσος χειμώνας έμεινε; Είμαστε στα μέση του Φλεβάρη, κι ο Φλεβάρης αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει!