Mαμά, από πού έρχονται τα μωρά;

Οι εποχές των απαντήσεων τύπου: «τα φέρνει ο πελαργός», έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.  Η ερώτηση χρειάζεται απάντηση, ούτε υπεκφυγές «θα τα πούμε, αύριο, μεθαύριο, κάποτε, ποτέ», ούτε πετώντας την καυτή πατάτα αλλού «δε ρωτάς καλύτερα τον μπαμπά σου;».

Καταρχάς, ας χαλαρώσουμε. Η ερώτηση δεν είναι «μαμά πώς γίνεται το σεξ». Έχουμε χρόνια ακόμη –εύχομαι- γι’ αυτήν. Δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε στο παιδί για το σεξ και ειδικός δεν είμαι, αλλά φαντάζομαι ότι ούτε το παιδί θέλει να μάθει γι’ αυτό, εν πάση περιπτώσει, δεν ρώτησε αυτό.

Κατά δεύτερον, στις ηλικίες των τεσσάρων – πέντε ετών, το βιβλίο κάνει τη μισή δουλειά μας. Αν δεν είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε, καλύτερα να πούμε ότι «θα σου πάρουμε ένα βιβλίο, για να στο εξηγήσουμε σωστά» από το να πούμε κάτι άκυρο.

Εμείς πήραμε ένα βιβλίο για ανθρώπους και ζώα για πιο σφαιρική άποψη, που γράφει απλά κι επιγραμματικά πώς γίνονται τα μωρά. Δίνει μια «μυρωδιά», λίγο απ’ όλα, τι τρώνε, τι χρειάζονται για να μεγαλώσουν, έχει και παράθυρα στις σελίδες που κρύβουν τις απαντήσεις, τις ανοίγει το παιδί και το κάνει πιο παιχνιδιάρικο το όλο θέμα.

Εμένα ήθελε να μάθει και πώς ακριβώς βγαίνει το μωρό. Είχε δει τη μεγάλη κοιλιά που είχε μέσα την αδερφή του, οπότε σε συνδυασμό με το βιβλίο, καλύφθηκε προσωρινώς, αν και θα επανέλθει σύντομα και θα θέλει πιο διευκρινιστικές και λεπτομερείς απαντήσεις.

Του εξήγησα ότι όταν περάσουν –συνήθως- εννέα μήνες, που γράφει και το βιβλίο, πάμε στον γιατρό και βγάζει το μωρό από την κοιλιά,. «Ναι, αλλά πώς, δεν υπάρχει κάποια πορτούλα στην κοιλιά» συνεχίζονται οι ερωτήσεις.

Δεν είναι θέμα που ξεπετιέται έτσι, με τη μία συζήτηση. Μεγαλώνοντας το παιδί θα έχει κι άλλες απορίες και θα κάνει περισσότερες ερωτήσεις για την ίδια την πράξη.

Προσωπικά, έμαθα ποια είναι η σωστή προσέγγιση ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και παράλληλα, θα πάρω κι ένα βιβλίο με καλή εικονογράφηση που να αφορά μόνο στους ανθρώπους για να ‘μαι προετοιμασμένη την επόμενη φορά που θα σκάσει η επόμενη ερώτηση ανάλογης φύσεως, σαν βόμβα!

Γενικά, ακολουθώ τον εξής κανόνα. Δεν ονοματίζω αλλιώς τα γεννητικά όργανα, δε θα πω για παράδειγμα «η πεταλούδα» ή το «κουτάκι», που λέγαμε στην εποχή μου το γυναικείο γεννητικό όργανο και θα απαντήσω με απλά λόγια σ’ αυτό που ρωτάει και μπορεί να αντιληφθεί, να μην υπάρχει αίσθηση αμηχανίας ή του δώσω την εντύπωση ότι ρωτάει κάτι πονηρό και απαγορευμένο. Κυρίως, δε θέλω να ντρέπεται για τα μέρη του σώματός που ευθύνονται για την αναπαραγωγή και να νιώσει ότι είναι θέμα – ταμπού.

Προς το παρόν μάθαμε το εξής: το αυγό- ωάριο της μαμάς όταν συναντηθεί με το σπερματοζωάριο –πρωταθλητή του μπαμπά, που κέρδισε τα υπόλοιπα σπερματοζωάρια, σχηματίζουν ένα μωρό που θα μεγαλώνει μες την κοιλιά της μαμάς. ‘Οταν θα είναι έτοιμο, ο γιατρός θα βρει τρόπο, αυτή είναι η δουλειά του, να το βγάλει από κει και να το πάρουμε σπίτι.

Εν αναμονή της επόμενης!