Όταν φοβάσαι… πονάς!
Σύμφωνα με τη ψυχοσωματική ιατρική, οι διάφοροι πόνοι που μας ταλαιπωρούν κατά καιρούς ή και μόνιμα, όταν δεν οφείλονται σε μια διαγνωσμένη πάθηση, έχουν άμεση σχέση με τον ψυχισμό μας. «Και όχι μόνο», συμπληρώνει η ολιστική γιατρός παθολόγος, ομοιοπαθητικός και βελονίστρια, κυρία Έφη Παπακωνσταντίνου.
«Έχουν σχέση και με τον τρόπο που ζούμε: την καθιστική ζωή αφ ενός και το στρες της καθημερινότητας, αφ ετέρου. Η καθιστική ζωή, γιατί εξ αιτίας της προκαλείται ακαμψία μυών και οστών. Το στρες και όλα τα υπόλοιπα, γιατί επηρεάζουν τον ψυχισμό μας και αυτός με τη σειρά του προκαλεί μια σειρά δυσλειτουργιών στο σώμα μας».
Για παράδειγμα:
* Ο φόβος και το στρες προκαλούν οσφυαλγίες.
* Η τάση να μην εκφράζουμε τα συναισθήματα μας και να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας προκαλεί αυχενικό σύνδρομο.
* Ο καταπιεσμένος θυμός προκαλεί τοξίνωση του ήπατος και της χολής , χοληστερίνη, κ.ά.
* Οι συσσωρευμένες έγνοιες και η τάση να αναμασάμε προβλήματα και σκέψεις επηρεάζουν σοβαρά τη λειτουργία του σπλήνα .
Σπονδυλική στήλη, στήριγμα ζωής
Ο σύγχρονος άνθρωπος, ιδιαίτερα αυτός που ζει στις μεγαλουπόλεις, ελάχιστα έως και καθόλου χρησιμοποιεί στη καθημερινή του ζωή, το σημαντικότερο από άποψη υγείας και ευεξίας κομμάτι του σώματός του: τη σπονδυλική του στήλη-σπόνδυλοι και αυχένας- και το γεγονός ότι σ αυτήν συγκλίνουν μύες και όργανα, που επιδρούν το ένα στο άλλο, έχει ως αποτέλεσμα τους πόνους που ταλαιπωρούν τον αυχένα και την πλάτη μας. Όταν δηλαδή ένα όργανο ή οργανικό σύστημα ή μια ομάδα μυών, πάσχει ή δυσλειτουργεί για τον άλφα ή βήτα λόγο, τότε επηρεάζει και όλα τα άλλα όργανα ή συστήματα με τα οποία αλληλεπιδρά.
Αυτό συμβαίνει κατ’ εξοχήν με την σπονδυλική μας στήλη, η οποία αποτελεί το δυνατότερο τμήμα του σώματός μας.
Μέσα στη σπονδυλική στήλη κατοικεί ο νωτιαίος μυελός, που δέχεται τις εντολές του εγκεφάλου και τις μεταδίδει εν συνεχεία στα νεύρα που βρίσκονται σε όλα τα μέρη του σώματος. Η σπονδυλική στήλη μοιάζει με ένα κοίλωμα μέσα στο οποίο ανεβοκατεβαίνουν κύματα ακολουθώντας τις εντολές τους εγκεφάλου.
Αν οι σκέψεις και τα συναισθήματα που κατευθύνουν και ταξινομούν αυτά τα κύματα είναι ήρεμες και αρμονικές, τότε είναι αρμονική και η κατάσταση της σπονδυλικής στήλης. Όταν όμως οι σκέψεις συνθλίβονται η μια πάνω στην άλλη, τα συναισθήματα είναι έντονα και αλληλοσυγκρουόμενα – αυτό συμβαίνει κάθε φορά που νιώθουμε έναν έντονο φόβο ή ψυχική αναστάτωση- τότε διαταράσσεται η ισορροπία, η ενέργεια που «κυλάει» μέσα στην σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα να σωρεύεται και εγκλωβίζεται μέσα στον πρώτο αυχενικό σπόνδυλο, σε ένα σημείο που οι Κινέζοι ονομάζουν σιδερένια θύρα-γιατί επιφέρει τη σκλήρυνση και τη δυσκαμψία του αυχένα.
Ο αυχένας που φωνάζει, κραυγάζει για βοήθεια ουσιαστικά μας στέλνει το μήνυμα της ψυχής μας. Το σώμα μας πονάει γιατί η ψυχή μας πάσχει. Είναι γεμάτη πόνο και απόγνωση, συνθλίβεται μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που της έχουμε σωρεύσει, ηθελημένα ή άθελά μας. Και όσο η ψυχή είναι «μαύρη» από τον πόνο, τους φόβους, τις ενοχές, τόσο επιδεινώνονται οι πόνοι στον αυχένα, την ωμοπλάτη και την πλάτη.
Ευτυχώς, αν ακούσουμε αυτή την κραυγή και ανταποκριθούμε στο αίτημά της, όλα μπορούν να αλλάξουν στη ζωή μας, και πρώτα απ όλα να πάψουμε να υποφέρουμε από τους πόνους.
Για το σκοπό αυτό χρειάζεται να δουλέψουμε στο ψυχικό και νοητικό επίπεδο και όχι μόνο στο σωματικό.
- Για το σώμα η θεραπεία είναι άσκηση και κατάλληλη διατροφή -αναποφλοίωτα δημητριακά, φυλλώδη λαχανικά, πρωτείνες, αποφυγή λιπαρών ουσιών, αποφυγή της ζάχαρης και του αλκοόλ.
- Για τον ψυχισμό μας, είναι η συνειδητοποίηση και η ιεράρχηση των προβλημάτων μας σε πρώτη φάση, η ενεργοποίηση και η ψύχραιμη αντιμετώπισή τους σε δεύτερη.
- Για το σώμα και την ψυχή η εκτόνωση με σπορ, εκδρομές στη φύση, καλός ύπνος, χαλάρωση, ηρεμία.
Να θυμάστε ότι ο σωματικός πόνος γενικότερα εμφανίζεται για να μας πιέσει και να μας σπρώξει να κινητοποιηθούμε για να λύσουμε τα προβλήματα που θάβουμε επειδή φοβόμαστε να τα αγγίξουμε ή δεν τολμάμε -επίσης από φόβο- να προβούμε στις πράξεις εκείνες που θα δώσουν τη λύση.
Οι άνθρωποι που στρουθοκαμηλίζουν και φοβούνται να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, οι άνθρωποι που παραμένουν ακινητοποιημένοι, αργά ή γρήγορα θα εμφανίσουν ακαμψία στον αυχένα, και όχι μόνο. Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι νοιώσει σφιγμένο, δύσκαμπτο και πονεμένο το σώμα μας, μετά από μια έντονη ψυχολογικά περίοδο της ζωής μας;
Η ακαμψία είναι γνώρισμα του γήρατος και του θανάτου, ενώ η ευκαμψία γνώρισμα της νεότητας και της δράσης.
Τα νεαρά φυτά που είναι εύκαμπτα, μπορεί να λυγίζουν στο δυνατό άνεμο και στις μπόρες, αλλά ξανασηκώνονται. Τα άκαμπτα σπάνε γιατί δεν αντέχουν στη πίεση.
Έτσι και η ζωή, που και ανέμους και μπόρες φέρνει, χρειάζεται ευκαμψία, ευλυγισία, προσαρμοστικότητα στις συνθήκες που παρουσιάζονται.
Άρτεμη Παπαδοπούλου