To 2018 μια πορτοκαλί χρονιά με τη δόνηση της αφθονίας, της αρμονίας και της χαράς
Κάθε χρονιά σύμφωνα με τη ψυχοδυναμική χρωματοθεραπεία φέρει ένα συγκεκριμένο χρώμα, δηλαδή μια συγκεκριμένη δόνηση και συχνότητα φωτός, γεγονός που συνεπάγεται κάποιες συγκεκριμένες ποιότητες, όψεις, ευκαιρίες, δυσκολίες ή πιθανότητες. Το 2018 λοιπόν, σύμφωνα με την ψυχοδυναμική χρωματοθεραπεία είναι μια πορτοκαλί χρονιά και μέσα από τις δικές μου χρωματοψυχοδυναμικές κατανοήσεις, συλλήψεις και προβλέψεις είναι μια χρονιά που μας παρέχει τη δυνατότητα να συνδεθούμε με τη δημιουργική ροή εντός μας και να φέρουμε τη χαρά της δημιουργίας σε ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας και θεραπείας για το εσώτερο μαγικό παιδί, που όλοι εντός μας κουβαλούμε και για τον πλανήτη.
Είναι μια χρονιά που μπορούμε να συνδεθούμε με το υδάτινο στοιχείο του πλανήτη, με το πνεύμα του νερού, μέσα από τα ποτάμια, τις λίμνες, τους καταρράκτες, τις θάλασσες και τους ωκεανούς και να αφουγκραστούμε το τραγούδι τους, τη φωνή της γης, όπως ρέει μέσα από τις φλέβες της και την καρδιά της. Να μπορέσουμε να ακούσουμε για πρώτη ίσως φορά την κραυγή της μητέρας γης, να την κατανοήσουμε και να τη συμπονέσουμε, κατανοώντας και συμπονώντας τις πληγές και τα τραύματα του εσώτερου παιδιού μας, που έχει παραγκωνιστεί, έχει συρρικνωθεί, έχει κρυφτεί σε μια γωνιά και περιμένει υπομονετικά να ακουστεί η φωνή του.
Καθώς συντονιζόμαστε με το στοιχείο του νερού, συντονιζόμαστε και με το αστρικό – συναισθηματικό μας πεδίο, μπορούμε να υφάνουμε καλύτερα σχέδια για την καλύτερη χωροχρονοστιγμή και να επιτύχουμε συγκεκριμένους στόχους που θα θέσουμε, αν μάθουμε πρώτα να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας, δηλαδή να μην αφήσουμε την υδάτινη φύση μας να μας πλημμυρίσει ή να μας πνίξει, αλλά να μας εμπνεύσει και να σταθεί ως εφαλτήριο για δημιουργική έκφραση και πνευματική εξύψωση.
Τι ποιότητες μπορεί να έχει μια πορτοκαλί χρονιά;
Μπορεί να μας επανενθυμίσει τη χαρά που είναι μια συχνότητα ανώτερη από εκείνη του πόνου και του μόχθου, της κοπιαστικής προσπάθειας, που ο νους έχει ως τώρα συνηθίσει μέσα από τις πεποιθήσεις, τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματά του. Έχει παρέλθει η ιχθυακή περίοδος, εκείνη που η ψυχή μπορεί να χρειαζόταν να σταυρωθεί, να περάσει δοκιμασίες, περιπέτειες και πάθη μέσα από το βασίλειο της Σκιάς, και να διασχίσει το δάσος το σκοτεινό μέχρι την εσχατιά του, ώσπου να αντλήσει από το πηγάδι το βαθύ το άσβεστο για την ύπαρξη και την πλάση φως.
Το πορτοκαλί μπορεί να μας συνδέσει με αυτή τη δόνηση της άνευ λόγου εσώτερης χαράς που η ύπαρξη γνωρίζει καλά, όπως και τα παιδιά. Δείτε τα παιδιά στο παιχνίδι τους, πόση χαρά έχουν, μα ταυτόχρονα πόσο προσηλωμέναείναι σε αυτό, με πόση σοβαρότητα αφοσιώνονται ευλαβικά στο παιχνίδι της εδωτωρινής τους στιγμής. Και αυτός είναι ένας σημαντικός συνδυασμός , η σοβαρότητα, που δεν είναι η σοβαροφάνεια που χαρακτηρίζει την “ενηλικίωση” στις αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, μαζί με τη χαρά, που είναι υπόθεση καθαρά εσωτερική, της ύπαρξης και δεν χρειάζεται να συνοδεύεται ή να εξαρτάται απαραίτητα από συγκεκριμένες εξωτερικές συνθήκες.
Ένα παιδί μπορεί να αντλεί χαρά από φαινομενικά πράγματα απλά, από μια πρασινομπλέ λιβελλούλα που πετά, από έναν κόκκο σκόνης που περιστρέφεται από το φως, από ένα καφεπορτοκαλοκόκκινο φθινοπωρινό φύλλο που χορεύει με το απαλό αεράκι ή από έναν αόρατο μικροσκοπικό σαν τη μύτη του χρωματιστού μολυβιού φίλο που ζει στα κλαδιά του φυτού στην γλάστρα του καθιστικού μας, ή από τον ήλιο που του χαϊδεύει το μάγουλο και τα μαλλιά, από μια χρωματιστή ζωγραφιά, από έναν κλόουν με ένα κίτρινο παλιοπάπουτσο και με έναν φιόγκο βιολετί που γελά, από μια μικρή χρυσοκκόκκινη καραμελίτσα ξεχασμένη μέσα στη τσέπη του ή από ένα μικρό στραπατσαρισμένο ποδήλατο που το οδηγεί ο ποδηλάτης ονειροβάτης πάνω σε ένα συννεφένιο χωριό.
Μια πορτοκαλί χρονιά μπορεί να μας αφυπνίσει τη δυνατότητα για χαρά και για φαντασία, αλλά και για αφθονία σε υλικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο, χωρίς προσπάθεια, χωρίς κόπο, χωρίς προσδοκία. Και η προηγούμενη χρονιά, το 2017, μια κόκκινη χρονιά, έχει θέσει δυνατές βάσεις για την εκδήλωση του πεδίου των απεριόριστων δυνατοτήτων με έναν τρόπο φυσικό, που επέρχεται απλά από το να συμβαδίζεις με τη δημιουργική ροή ανεβάζοντας τη συχνότητά σου και να επιτρέπεις χώρο στον εσώτερο οδηγό σου να σε καθοδηγεί εκεί ακριβώς που χρειάζεται η ψυχή, πέρα από επιθυμία, θέληση ή προσδοκία, με εσωτερική εμπιστοσύνη και εστιασμό.
Είναι η χρονιά λοιπόν που μας καλεί να συνδεθούμε με τις μικρές απολαύσεις και τις χαρές της ζωής, είναι η ευκαιρία για να μάθουμε να ζούμε από την αρχή. Είναι σημαντικό να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, να μάθουμε να πιστεύουμε στη μοναδικότητά μας, στην ικανότητά μας να δημιουργούμε, γιατί μιας άλλης ποιότητας ευφυΐα ανθίζει τώρα μέσα μας. Είναι σημαντικό να μάθουμε να αγαπάμε όσα συνέβησαν στη ζωή μας, να δονούμαστε σε μια συχνότητα αποδοχής και κατανόησης και να μπορέσουμε να βρούμε μαθήματα μέσα στις εμπειρίες μας. Με χαρά κι ευγνωμοσύνη καλούμαστε να τιμήσουμε τα μαθήματα που έχουμε ως τώρα συλλέξει στη διαδρομή μας, εύκολα ή δύσκολα και να τα μεταμορφώσουμε σε πολύτιμα πετράδια, στο υπέρτατο άνθισμα του λουλουδιού της ζωής μας.
Το πορτοκαλί έχει μια μετασχηματιστική δυνατότητα, μπορεί να λειτουργεί μεταμορφωτικά και ταυτόχρονα είναι υδάτινο και ρευστό. Μας υπενθυμίζει την αέναη φευγαλεότητα των στιγμών, τη σημασία της επικέντρωσης στην κάθε στιγμή που δεν είναι ίδια με καμιά άλλη, τη διαρκή και συνεχόμενη αλλαγή και κίνηση της χωροχρονικής ροής, από την πιο πυκνή στη λεπτοφυέστερη συχνότητα και όψη. Και όσο επιτρέπουμε χώρο στην αλλαγή, θα βιώνουμε εξύψωση της συχνότητάς μας και ανάγκη για προσφορά υπηρεσίας και βοήθειας στο ευρύτερο σύνολο της ανθρωπότητας.
Ωστόσο, θα χρειαστεί να μάθουμε να αναπτύσσουμε τη διάκρισή μας και να λέμε όχι, θα χρειαστεί να μάθουμε να επικεντρώνουμε την προσοχή και την ενέργειά μας όχι σε χιλιάδες πράγματα, αλλά να θέτουμε προτεραιότητες. Θα χρειαστεί να μην οικειοποιούμαστε τα προβλήματα των άλλων, πόσο δε, όταν δεν μας έχει ζητηθεί καν. Είναι μια χρονιά που ζητείται να κεντράρουμε την εσωτερική μας όραση, και άρα την ενέργειά μας, στον πυρήνα ενός ζητήματος, στην ουσία και όχι σε χιλιάδες ενδιαφέροντα σημεία της περιφέρειας, που μπορεί να είναι ελκυστικά, αλλά λειτουργούν αποπροσανατολιστικά και μας απομακρύνουν από αυτό που στ΄αλήθεια χρειάζεται η ψυχή.
Στον χώρο της ψυχαγωγίας και της τέχνης, θα αναδυθούν νέοι δρόμοι και νέοι τρόποι εκδήλωσης και έκφρασης, που μπορεί ως τώρα να μην έχουμε δει και είναι μια ευκαιρία ανάπτυξης του δημιουργικού δυναμικού και ίσως απογείωσής του για όσους ασχολούνται με τομείς που αφορούν την τέχνη, την ψυχαγωγία, τη συμβουλευτική, τη θεραπεία.
Χρειάζεται να προσέχουμε να μην ξεχνάμε τη φροντίδα του εαυτού μας, να μάθουμε να μας αγαπάμε από την αρχή και να μας φροντίζουμε, γιατί έτσι θα μπορέσουμε να μάθουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε και τους άλλους, αλλά ταυτόχρονα, θα μάθουμε και να τους αφήνουμε να μας φροντίζουν.Θα μάθουμε να ανοίγουμε τα μάτια, τα χέρια και την καρδιά, να αγκαλιάζουμε και να αγαπάμε. Βέβαια, θα χρειαστεί να μετουσιώσουμε τον μικρό κακομοίρη μάρτυρα που μέσω της ενοχής προσπαθεί να ελέγξει τους άλλους. Θα χρειαστεί να υπερβούμε το αρχέτυπο αυτού που ζει μια περιοριστική και πολυέξοδη ζωή ως υποκατάστατο για την έλλειψη της αγάπης, αυτού που νοιώθει πως του αξίζει η σκληρή και η δύσκολη ζωή που βιώνει γεμάτη βάσανα. Συνδεόμενοι αληθινά με το πορτοκαλί και υπερβαίνοντας το αρνητικό αρχέτυπό του, μπορούμε να μάθουμε να απολαμβάνουμε την αφθονία και τη ζωή, να γνωρίζουμε τι θέλουμε να βιώσουμε ή τι θέλουμε να αποκτήσουμε και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας την ευχαρίστηση να το λάβουμε χωρίς ενοχές.
Ας έχουμε μια πλούσια σε εμπειρίες για το πνεύμα και τη ψυχή πορτοκαλί χρονιά, ας επιτρέψουμε στο χρώμα το πορτοκαλί να μας οδηγήσει στο μονοπάτι της αφθονίας, της αρμονίας και της χαράς.
Ζωή Νικητάκη