Μήπως πάσχετε από χριστουγεννιάτικη κατάθλιψη;
Στολίδια, λαμπάκια, γλυκά, κάλαντα, δώρα, ευχές, κεράσματα, αγκαλιές και φιλιά… Η πιο λαμπερή εποχή του χρόνου είναι εδώ, όμως, δεν είναι για όλους τόσο λαμπερή τελικά. Οξύμωρο μοιάζει, αλλά οι χαρούμενες- υποτίθεται- μέρες των Χριστουγέννων φέρνουν σε πολλούς από μας μια, όχι πάντα, γλυκιά μελαγχολία. Γιατί;
Ψυχολόγοι, ψυχίατροι και σύμβουλοι ψυχικής υγείας ισχυρίζονται πως η εποχή των γιορτών σε συνδυασμό με τη χαμηλή ηλιοφάνεια και το ότι νυχτώνει νωρίς καταθλίβει ανθρώπους που νιώθουν συναισθηματικά ευάλωτοι.
Οι δυσκολίες της καθημερινότητας σε οικογενειακό, επαγγελματικό, οικονομικό επίπεδο, η συνειδητοποίηση ότι οι στόχοι που είχαμε θέσει για τη χρονιά που τελειώνει δεν έχουν επιτευχθεί, μια απώλεια, ένας χωρισμός, η αδυναμία να βρεθούμε κοντά στην οικογένεια ή τους φίλους μας, οι σχετικές διαφημίσεις που ξεκινούν να προβάλλονται κάθε χρόνο και νωρίτερα, οι ταινίες και οι αναρτήσεις στα social media με ανθρώπους που περνάνε τέλεια, όλα αυτά τα «πρέπει» της κοινωνίας (να στολίσουμε το σπίτι, να προετοιμαστούμε για τα ρεβεγιόν ή η αγωνία του να βρεθούμε καλεσμένοι σε κάποιο, να αγοράσουμε δώρα, να συναντήσουμε ανθρώπους, να περάσουμε υπέροχα και τόσα άλλα), η απαίτηση της εποχής ότι όλοι πρέπει να είναι ζευγαρωμένοι αφήνωντας τους singles στο περιθώριο, είναι κάποιες από τις αιτίες που μας «ρίχνουν» ψυχολογικά.
Οπωσδήποτε δεν πρόκειται για κλινική περίπτωση κατάθλιψης, αλλά παρομοιάζεται με την εποχιακή κατάθλιψη, αφού όταν τελειώσουν οι γιορτές, το άτομο επιστρέφει κανονικά στην καθημερινότητά του και στις συνηθισμένες δραστηριότητές του. Επίσης, πολλοί άνθρωποι αγχώνονται όταν βγαίνουν από το καθημερινό τους πρόγραμμα, ακόμα κι ο ελεύθερος χρόνος που έχουν λόγω των αργιών τους αγχώνει, όταν δεν ξέρουν πώς να τον αξιοποιήσουν μην έχοντας κάνει σχέδια.
Τι κάνουμε όμως, για όλα αυτά, αν νιώθουμε ότι είμαστε κι εμείς μέλη αυτής της «σιωπηλής» ομάδας; Σίγουρα δεν το βάζουμε κάτω!
- Βγαίνουμε έξω για βόλτες, δεν περιμένουμε να μας το προτείνουν, το προτείνουμε εμείς, κι αν δε βρούμε κάποιον διαθέσιμο, βγαίνουμε μόνοι μας.
- Ψωνίζουμε έστω και κάτι μικρό και όσο μας επιτρέπει το πορτοφόλι μας
- Καθόμαστε σε ένα ωραίο καφέ ή εστιατόριο, περπατάμε στη φύση και κάνουμε ό,τι άλλο τραβάει η καρδιά μας!
- Κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας, κάτι που θέλουμε από καιρό, θα μας «ανεβάσει» πολύ περισσότερο από μια παρορμητική αγορά.
- Δε λέμε «όχι» σε καλέσματα, ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι να περάσουμε μέτρια. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ξέρουμε την κατάληξη που θα έχουν, ενώ αν τελικά βαρεθούμε, μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε.
- Μπορούμε κι εμείς να οργανώσουμε μια μικρή συγκέντρωση στο σπίτι μας- ακόμα και δύο τρία άτομα είναι αρκετά για να περάσουμε όμορφα.
- Από την άλλη, καθόμαστε με τον εαυτό μας και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους μας, τους καταγράφουμε αναλυτικά, αν είναι υψηλοί, κατεβάζουμε τον πήχη για να μην απογοητευτούμε ή τους σπάμε σε επιμέρους.
- Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας ανοιχτά και τα αποδεχόμαστε, αν δεν αισθανόμαστε καλά, δεν το κρύβουμε και δεν προσποιούμαστε ότι χαιρόμαστε με όλους και με όλα.
- Αν έχουμε βιώσει κάποιου είδους απώλεια, προσπαθούμε να τη συνειδητοποιήσουμε και να κατανοήσουμε ότι η ζωή μας πρέπει να προχωρήσει όσο επίπονο κι αν είναι, ξεκινώντας από την ίδια κιόλας στιγμή.
- Γυμναζόμαστε με όποιον τρόπο μας ικανοποιεί. Η άσκηση δρα ως φυσικό αντικαταθλιπτικό (δε χρειάζεται να καταφύγουμε στο αλκοόλ ή στο να βλέπουμε ταινίες καταβροχθίζοντας ένα κουτί γλυκά) και μας κρατά σε φόρμα φτιάχνοντάς μας τη διάθεση και τονώνοντας την αυτοπεποίθησή μας.
- Τέλος, αν νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον για όσα νιώθουμε, το κάνουμε. Επιλέγουμε κάποιον που εμπιστευόμαστε (φίλο ή συγγενή) και εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας. Εκτός του ότι θα τα μοιραστούμε, ίσως εκείνοι έχουν να μας πουν πράγματα που δεν έχουμε σκεφτεί μέχρι τώρα.