Daniela Tepper: Η Γερμανίδα δημοσιογράφος που αξιοποίησε την πανδημία και άλλαξε τη ζωή της!
Την εντόπισα λίγο πριν από τη φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε στην Κολωνία, με σκοπό τη στήριξη των πλημμυροπαθών της πρόσφατης φονικής κακοκαιρίας που έπληξε την περιοχή κοστίζοντας τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους και οδηγώντας σε ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.
Η δράση, όμως της Γερμανίδας δημοσιογράφου, Daniela Tepper, δεν σταματάει μόνο εκεί, καθώς παράλληλα με την επιτυχημένη πορεία της στο ραδιόφωνο, κατάφερε εν μέσω πανδημίας να κάνει πράξη ένα μεγάλο της όνειρο. Ίδρυσε τον δικό της εκδοτικό οίκο παιδικών βιβλίων “himmelbau” και δεν έπαψε στιγμή να πραγματοποιεί διαδικτυακά μαθήματα ανάγνωσης για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, τις οποίες έφεραν στην επιφάνεια τα απανωτά lockdown.
«Το να αφηγούμαι ιστορίες είναι το πάθος μου» αποκαλύπτει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στο lifesharing.gr και συγχρόνως μιλάει για τα «μαύρα πρόβατα» της δημοσιογραφίας, τη μεγαλύτερη φιλοδοξία της και το πώς θα «ανάψουμε» ξανά μέσα μας τη σπίθα των παιδικών μας ονείρων! Αυτή είναι η ιστορία της…
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Πώς το πήρατε απόφαση να ιδρύσετε τον εκδοτικό οίκο “himmelbau” εν μέσω πανδημίας;
«Για αρκετό καιρό πριν το πραγματοποιήσω, ονειρευόμουν να έχω τον δικό μου εκδοτικό οίκο παιδικών βιβλίων. Διότι επιθυμώ να σχεδιάζω βιβλία, όπως θα ήθελα ιδανικά να τα βρίσκω και η ίδια στα καταστήματα: υψηλής ποιότητας και διαχρονικά, με εικονογραφήσεις, που έχουν και μια καλλιτεχνική διάσταση και με ιστορίες, οι οποίες ευχαριστούν όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους ενήλικες που τις διαβάζουν. Το ότι η ίδρυση της επιχείρησής μας συνέπεσε χρονικά με την έναρξη αυτής της παγκόσμιας κρίσης, ήταν περισσότερο σύμπτωση. Δυστυχώς ή ευτυχώς ταυτόχρονα».
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντήσατε και πώς καταφέρατε να τις αντιμετωπίσετε;
«Οι μεγαλύτερες δυσκολίες έχουν επίσης να κάνουν με την πανδημία: επειδή παρ’όλο που, τόσο η εικονογράφος μου, Annika Demmer, όσο κι εγώ, λόγω των περιορισμών και του lockdown ήμασταν σε θέση να εξασφαλίσουμε περισσότερο χρόνο για να κυκλοφορήσουμε τα βιβλία μας, την ίδια στιγμή είχαμε λιγότερες ευκαιρίες να τα διαβάσουμε μπροστά στο κοινό, σε βιβλιοπωλεία ή σε σχολεία και νηπιαγωγεία. Φυσικά, αποτελεί και αυτό μέρος του μάρκετινγκ, ότι δηλαδή ως συγγραφέας/εικονογράφος πρέπει να φέρνουμε τις ιστορίες κοντά στους ανθρώπους… αλλά αυτό που δεν είναι ακόμη δυνατό, μπορεί αργότερα να γίνει!»
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας διοργανώσατε διαδικτυακά μαθήματα ανάγνωσης για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Μιλήστε μας γι’αυτό.
«Το θέμα της προώθησης της ανάγνωσης είναι πολύ σημαντικό για εμάς στον “himmelbau”, γι’αυτό είμαστε μέλος και της «Ομοσπονδιακής Ένωσης για την Προώθηση της Ανάγνωσης». Επίσης, παρατηρήσαμε και από τα δικά μας παιδιά, όπως και από συνομιλίες με φίλους ότι πολλά παιδιά αναπτύσσουν προβλήματα σε αυτόν τον τομέα ως αποτέλεσμα του lockdown. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσφέραμε στα παιδιά τη δυνατότητα να μπορούν να εφεύρουν και να αφηγηθούν ιστορίες μαζί μας μέσω του Zoom ή μέσα από άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες. Με λόγια, προφορικά και γραπτά, ζωγραφισμένα και με τη μορφή θεατρικού παιχνιδιού. Αυτό λειτούργησε θαυμάσια.
»Εν τω μεταξύ, έχουμε ακόμη διαπιστώσει ότι πολλά παιδιά και έφηβοι έχουν “κουραστεί από την οθόνη” και προτιμούν να επιστρέψουν στη συναναστροφή πρόσωπο με πρόσωπο. Αυτό θέλουμε να επιδιώξουμε κι εμείς προσφέροντας μελλοντικά σεμινάρια και εργαστήρια που είναι προσαρμοσμένα “στην πραγματική ζωή”».
Θυμάστε κάτι που σας έχουν πει τα παιδιά και σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
«Όταν εργάζεται κανείς με παιδιά, τότε αποτελείται ολόκληρη η εργάσιμη ημέρα από ιδιαίτερες εντυπώσεις! Η οπτική των παιδιών είναι πολύ πιο ανεπιτήδευτη από αυτή των ενηλίκων. Τα μικρά πράγματα αποκτούν μεγάλη σημασία, τα φαινομενικά ασήμαντα έρχονται στο προσκήνιο. Αυτό είναι που κάνει τη δημιουργική ανταλλαγή με τα παιδιά τόσο πολύτιμη και για τις δύο πλευρές. Ως ενήλικας, συχνά πιστεύει κανείς ότι “διδάσκει” κάτι στα παιδιά. Ότι βρίσκεται ο ίδιος στο ρόλο του δασκάλου. Σε εμένα συμβαίνει συχνά το αντίστροφο: Έχω την αίσθηση, ότι μπορώ να μάθω τόσα πολλά από τα παιδιά, που μπορώ να δω τη ζωή μου να φωτίζεται με ένα εντελώς διαφορετικό φως. Είμαι πολύ ευγνώμων γι’αυτό».
Πολλά από τα βιβλία που εκδίδετε, είναι ιδέες που προέκυψαν συνομιλώντας με παιδιά. Ποιες είναι οι κυρίαρχες σκέψεις των παιδιών σήμερα; Τι φοβούνται, τι ονειρεύονται;
«Δύσκολα μπορεί κανείς να απαντήσει σε αυτό με απόλυτη σιγουριά. Όσο διαφορετικοί είναι οι (μεγάλοι και μικροί) άνθρωποι, τόσο διαφορετικές είναι και οι σκέψεις, οι φόβοι και τα όνειρά τους. Αυτό όμως που έχω διαπιστώσει, είναι ότι τα περισσότερα παιδιά σήμερα σκέφτονται και ονειρεύονται πολύ παρόμοια με τα παιδιά των προηγούμενων γενεών! Πιστεύω, ότι βασικά είναι σημαντικό για τα παιδιά να έχουν μια ασφαλή βάση, ένα σπίτι και ένα περιβάλλον στο οποίο μπορούν να βασίζονται και στο οποίο μπορούν να είναι παιδιά και να ανακαλύψουν και να βιώσουν τον εαυτό τους. Η δημιουργικότητα είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός τομέας που συμβάλλει σε αυτό.
»Δεν χρειάζεται να μάθει κανείς στα παιδιά να είναι δημιουργικά, είναι κάτι που το κουβαλούν μέσα τους. Χρειάζονται απλά την ευκαιρία να τους επιτρέπεται να το βιώσουν. Και για να γίνει αυτό, είναι σημαντικό να αφήνεις κατά καιρούς όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές στην άκρη και να τις απενεργοποιείς -ακόμη και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αφεθεί στην πλήξη. Τότε οι σκέψεις και τα όνειρα έρχονται όλα από μόνα τους, πολύχρωμα και μεγάλα και τόσο πλούσια, που εμείς οι μεγάλοι μπορούμε να θυμηθούμε ξανά πόσα χρώματα είχαν και οι δικές μας σκέψεις και τα όνειρα, στην παιδική μας ηλικία».
«Καθένας από εμάς φτιάχνει το δικό του ουρανό», είναι το σύνθημα του εκδοτικού οίκου σας, που παραπέμπει και στην ονομασία του. Με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να το πετύχει αυτό, σε αυτή τη χρονική στιγμή, με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
«Ομολογώ ότι είναι δύσκολο να βρεις το θετικό στη δεκαετία του ’20 του 21ου αιώνα. Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και ανθρώπων σε εσάς στην Ελλάδα, υποφέρουν αυτήν τη στιγμή από αυτές τις φοβερές δασικές πυρκαγιές. Εδώ, στη Γερμανία, πριν από μερικές εβδομάδες, σαρωτικές πλημμύρες κατέστρεψαν υπάρξεις και οικογένειες και πολλοί βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και από την άλλη πλευρά, αυτός ο ιός που φαίνεται να κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο. Ναι, όλα αυτά μπορούν να σε σπρώξουν στον τοίχο με μεγάλη δύναμη και να σε κάνουν να αναρωτιέσαι πού μπορεί να κρύβεται κάτι καλό μέσα σε όλο αυτό!
»Παρ’όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ακόμη και η πανδημία έχει νόημα. Αυτός ο χρόνος αναγκάζει πολλούς ανθρώπους να ξανασκεφτούν τον τρόπο ζωής τους, να ηρεμήσουν και να αναρωτηθούν: “Τι είναι πραγματικά σημαντικό;” Σημαντικό για το κάθε άτομο ξεχωριστά, σημαντικό για την κοινωνία, σημαντικό για εμάς ως παγκόσμια κοινότητα. Και αυτό εννοώ με το “Όλοι φτιάχνουμε τον δικό μας ουρανό”.
»Μπορώ να σηκωθώ το πρωί, να κοιτάξω έξω από το παράθυρο και να παραπονεθώ για τα γκρίζα σύννεφα – ή μπορώ να είμαι χαρούμενος που θα βρέξει και που δεν χρειάζεται να ανησυχώ για την επίμονη ξηρασία στη Γερμανία όπως τα προηγούμενα χρόνια. Κατά τη γνώμη μου, είναι σημαντικό να μεταφέρουμε συγκεκριμένα στα παιδιά ότι η θετική σκέψη και το συλλογικό πνεύμα μας ενώνουν. Το ότι η υπεύθυνη συμπεριφορά και η ενσυναίσθηση για τον εαυτό μας και τους γύρω μας είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη, ικανοποιητική ζωή. Και για εμένα αυτό μπορεί επίσης να συμβεί μέσω καλών παιδικών βιβλίων, τα οποία μεταφέρουν αξίες χωρίς να χρειάζεται να είναι ορθωμένος επιδεικτικά ο δείκτης του χεριού».
Είστε δημοσιογράφος και εκδότρια. Για ποιο από τα δύο χτυπάει η καρδιά σας λίγο παραπάνω;
«Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το να αφηγούμαι ιστορίες είναι το πάθος μου. Είτε πρόκειται για μια επίκαιρη ιστορία της καθημερινότητας που διατυπώνεται με κατανοητό τρόπο από εμένα ως δημοσιογράφος – είτε είναι μια ιστορία για οικογένειες που περιλαμβάνει πολλή φαντασία. Οι άνθρωποι θέλουν να ακούν και να διαβάζουν ιστορίες, μέσω αυτών όχι μόνο μεταλαμπαδεύουμε τις κοινωνικές μας συμβάσεις, αλλά ενημερώνουμε και διασκεδάζουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό μπορεί να συμβεί γύρω από τη φωτιά στο τζάκι, στην άκρη του κρεβατιού όταν διαβάζει κανείς δυνατά, στο ραδιόφωνο σε ένα ειδησεογραφικό πρόγραμμα ή σε ένα βίντεο στο YouTube – τελικά, είναι ένα και το αυτό πράγμα».
Έχετε εργαστεί σε μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα της Γερμανίας. Πιστεύετε ότι οι δημοσιογράφοι σήμερα εμπνέουν στον κόσμο εμπιστοσύνη;
«Το ελπίζω. Όπως σε κάθε κλάδο, αναμφίβολα υπάρχουν κι εδώ «μαύρα πρόβατα». Αλλά θεωρώ αξιόπιστους τους συναδέλφους γύρω μου, που αγαπούν και τιμούν το επάγγελμά τους. Κάνουν έρευνα και γράφουν με γνώμονα το υψηλό επίπεδο γνώσεων και το να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους. Φυσικά, και εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε όλοι άνθρωποι – ευτυχώς! – και στους ανθρώπους συμβαίνουν και λάθη. Αλλά το να διαδίδει κάποιος σκόπιμα ψευδείς πληροφορίες ή πληροφορίες επηρεασμένες από εξωτερικούς παράγοντες είναι κάτι το οποίο, τουλάχιστον σε εμένα, στο δικό μου επαγγελματικό περιβάλλον, δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου».
Υπάρχει κάποιο ρεπορτάζ που είναι όνειρό σας να πραγματοποιήσετε;
«Θα ήθελα πάρα πολύ κάποια μέρα – αν το επιτρέψει η πανδημία του κορονοϊού και η οικογενειακή μου κατάσταση – να ταξιδέψω στον κόσμο και με ανοιχτά μάτια να βιώσω, να απορροφήσω και να αφηγηθώ τις ιστορίες που συναντώ στο δρόμο. Νομίζω ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε τόσο προσκολλημένοι στο μικρόκοσμό μας και θέλουμε να προστατεύουμε μόνο ό,τι γνωρίζουμε και ό,τι βρίσκεται κοντά μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα ήθελα να διηγηθώ παγκόσμιες ιστορίες, έτσι ώστε αυτό που μας περιβάλλει να φαίνεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους από εμάς, ότι αξίζει να προστατευθεί».
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας;
«Το όνειρό μου είναι, σε πέντε χρόνια, να μετατρέψω τον μικρό, καλό και διαχρονικό εκδοτικό οίκο παιδικών βιβλίων μου, σε έναν μεγαλύτερο, εξίσου όμορφο και αναλλοίωτο στο χρόνο. Έτσι ώστε να προσεγγίσω πολλούς μικρούς και μεγάλους ανθρώπους, με μικρές και με ακόμη μεγαλύτερες ιστορίες, που θα τις απολαμβάνουν και τις οποίες θα είναι πρόθυμοι να αφηγηθούν και στις επόμενες γενιές. Και ελπίζω, στο δρόμο μου προς αυτή την κατεύθυνση, να συνεχίσω να γνωρίζω πολλούς σπουδαίους ανθρώπους, οι οποίοι μοιράζονται το πάθος μου για τις ιστορίες».
(Deutsche Version)
Daniela Tepper: Die Journalistin, die die Pandemie als Chance sah, um ihr Leben zu verändern!
Wir haben das Interview kurz vor ihrer Benefizveranstaltung für die Hochwasseropfer in Köln durchgeführt.
Doch damit hören die Aktionen der deutschen Journalistin Daniela Tepper nicht auf, denn parallel zu ihrer erfolgreichen Karriere im Radio gelang es ihr, mitten in der Corona-Pandemie einen großen Traum zu verwirklichen. Sie gründete ihren eigenen Kinderbuchverlag “himmelbau” und fing an, Online-Lesestunden für Kinder mit Lernschwierigkeiten anzubieten, die durch mehrere Lockdowns sich zugespitzt haben.
“Geschichtenerzählen ist meine Leidenschaft”, erwähnt sie während unseres Gesprächs und gleichzeitig spricht sie über die “schwarzen Schafe” des Journalismus, ihren größten Ehrgeiz und wie wir wieder die “Flamme” unserer Kindheitsträume “anzünden” können! Das ist ihre Geschichte…
Interview von Vicky Kalofotia
Wie haben Sie die Entscheidung getroffen, den Verlag “Himmelbau” mitten in der Corona-Pandemie zu gründen?
Ich hatte schon lange vorher den Traum vom eigenen Kinderbuchverlag. Denn ich möchte gern Bücher gestalten, wie ich sie auch selbst gern in den Läden finden würde: hochwertig und nachhaltig produziert, mit Illustrationen, die auch einen künstlerischen Anspruch haben und mit Geschichten, die nicht nur den Kindern gefallen, sondern auch den Erwachsenen, die sie vorlesen. Dass unsere Unternehmensgründung dann mit dem Beginn dieser weltweiten Krise zusammenfiel, war eher Zufall. Unglücklicher und glücklicher zugleich.
Welche waren die größten Schwierigkeiten bei der Umsetzung dieser Unternehmung, mit denen Sie konfrontiert wurden und wie haben Sie es geschafft, sie zu bewältigen?
Die größten Schwierigkeiten haben tatsächlich auch mit der Pandemie zu tun: denn obwohl sowohl meine Illustratorin Annika Demmer als auch ich durch die Beschränkungen und die Lockdowns mehr Zeit finden konnten, unsere Bücher auf den Weg zu bringen, hatten wir auch zugleich weniger Möglichkeiten, sie in Buchhandlungen oder in Schulen und Kindergärten vorzulesen. Das gehört zum Marketing natürlich auch dazu, dass man als Autorin/Illustratorin die Geschichten unter die Leute bringt… aber was nicht ist, kann ja noch werden!
Während des Lockdowns haben Sie Online-Workshops für Kinder mit Leseproblemen organisiert. Wie hat das funktioniert? Im Nachhinein wie schätzen Sie den Erfolg ein?
Das Thema Leseförderung ist uns sehr wichtig im “Himmelbau”, deshalb sind wir auch Mitglied im “Bundesverband Leseförderung”. Und wir haben an unseren eigenen Kindern und auch in Gesprächen mit Freunden gemerkt, dass viele Kinder durch den Lockdown Probleme in diesem Bereich entwickeln. Deshalb haben wir Angebote gemacht, dass Kinder mit uns zusammen per Zoom oder anderen Konferenzplattformen gemeinsam Geschichten erfinden und erzählen. In Worten, gesprochen und geschrieben, gezeichnet und gespielt. Das hat wunderbar funktioniert.
Wir merken mittlerweile allerdings, dass viele Kinder und Jugendliche “bildschirmmüde” geworden sind und lieber wieder in den persönlichen Austausch gehen wollen. Darauf möchten wir eingehen und in Zukunft auch Kurse und Workshops “im echten Leben” anbieten.
Können Sie sich an irgendwas erinnern, das Ihnen die Kinder gesagt haben und das einen besonderen Eindruck auf Sie gemacht hat?
Wenn man mit Kindern arbeitet, dann besteht der ganze Arbeitstag eigentlich aus besonderen Eindrücken! Die Sichtweise von Kindern ist noch viel unverbauter als die von uns Erwachsenen. Kleine Dinge bekommen eine große Bedeutung, vermeintlich Unwichtiges rückt in den Vordergrund. Das macht den kreativen Austausch mit Kindern so wertvoll, für beide Seiten. Als Erwachsener denkt man oft, dass man den Kindern etwas “beibringt”. Dass man selbst in der Rolle des Lehrenden ist. Mir geht es oft genau anders herum: Ich habe das Gefühl, von Kindern so viel lernen zu können, das mein eigenes Leben wieder in einem ganz anderen Licht erscheinen lässt. Dafür bin ich sehr dankbar.
Viele von den Büchern Ihres Verlags befassen sich mit Ideen, die nach Diskussionen mit Kindern entstanden sind. Was für Gedanken machen eigentlich heutzutage die Kinder? Wovor haben sie Angst? Wovon träumen sie?
Das kann man so pauschal kaum beantworten. So unterschiedlich die (kleinen und großen) Menschen sind, so unterschiedlich sind auch ihre Gedanken, Ängste und Träume. Was ich aber festgestellt habe, ist, dass die meisten Kinder heutzutage ganz ähnlich denken und träumen wie Kinder der früheren Generationen! Ich glaube, grundsätzlich wichtig für Kinder ist eine sichere Basis, ein Zuhause und ein Umfeld, auf das sie sich verlassen können und in dem sie Kind sein und sich selbst entdecken und erfahren können. Kreativität ist dabei ein immens wichtiger Bereich.
Kindern braucht man Kreativität nicht beizubringen, die tragen sie tief in sich drin. Sie brauchen nur die Gelegenheit, sie ausleben zu dürfen. Und dafür ist es wichtig, mal alle elektronischen Geräte zur Seite zu legen und abzuschalten – und auch mal Langeweile zuzulassen. Dann kommen die Gedanken und Träume von ganz allein, bunt und groß und so reich, dass wir Erwachsenen uns wieder daran erinnern dürfen, wie viele Farben unsere eigenen Gedanken und Träume in unserer Kindheit hatten.
“Wir bauen uns alle unseren eigenen Himmel” lautet das Motto Ihres Verlags. Wie kann man das in diesen schwierigen Zeiten erreichen, in Zusammenhang mit alles was uns umgibt?
Ich gebe zu, es ist schwer, in den 20er Jahren des 21. Jahrhunderts das Positive zu finden. Viele Menschen auch bei Ihnen in Griechenland leiden gerade schwer unter diesen schrecklichen Waldbränden. Bei uns in Deutschland hat vor wenigen Wochen eine Hochwasserkatastrophe Existenzen und Familien zerstört, viele stehen vor dem Aus. Und dann dieses Virus, das die ganze Welt zu regieren scheint. Ja, das alles kann einen mit großer Macht an die Wand drücken, und man fragt sich, wo darin etwas Gutes verborgen sein mag!
Ich glaube trotzdem, dass selbst die Pandemie einen Sinn hat. Diese Zeit zwingt viele Menschen dazu, ihren Lebensstil zu überdenken, zur Ruhe zu kommen und sich zu fragen: “Was ist wirklich wichtig?” Wichtig für jeden Einzelnen, wichtig für die Gesellschaft, wichtig für uns auch als Weltgemeinschaft. Und das meine ich mit “Wir bauen uns alle unseren eigenen Himmel”.
Ich kann morgens aufstehen, aus dem Fenster sehen und die grauen Wolken beklagen – oder mich darüber freuen, dass es regnen wird und ich mir nicht wie in den vergangenen Jahren in Deutschland Sorgen über die anhaltende Dürre machen muss. Meiner Meinung nach ist es wichtig, gerade Kindern zu vermitteln, dass uns positives Denken und Gemeinsinn zusammenhalten. Dass verantwortungsbewusstes Verhalten und Empathie für diejenigen und das, was einen umgibt, der Schlüssel zu einem glücklichen, zufriedenen Leben sind. Und das kann für mich auch durch gute Kinderbücher geschehen, die Werte vermitteln ohne erhobenen Zeigefinger.
Sie sind Journalistin und Verleger. Für welchen von den beiden Berufsbereichen schlägt Ihr Herz ein bisschen mehr?
Es sind zwei Seiten einer Medaille. Geschichtenerzählen ist meine Leidenschaft. Ob das nun eine Geschichte ist, die tagesaktuell von mir als Journalistin aufbereitet und verständlich formuliert wird – oder ob es eine Geschichte für Familien ist, die viel Phantasie mitschwingen lässt. Menschen wollen Geschichten hören und lesen, wir geben damit nicht nur unsere gesellschaftlichen Konventionen weiter, sondern wir informieren und unterhalten uns damit auch gegenseitig. Das kann am Lagerfeuer geschehen, auf der Bettkante beim Vorlesen, im Radio in einer Nachrichtensendung oder in einem Youtube-Video – letzten Endes ist es ein und dieselbe Sache.
Sie haben bei großen Nachrichtendienste und Medien in Deutschland gearbeitet. Glauben Sie, dass die Leute heute den Journalisten vertrauen?
Ich hoffe es. Es gibt wie in jeder Branche “schwarze Schafe”, keine Frage. Aber die Kolleginnen und Kollegen um mich herum, die ihren Beruf lieben und ehren, halte ich für vertrauensvoll. Sie recherchieren und texten nach bestem Wissen und Gewissen. Natürlich sind auch wir Journalisten alle nur Menschen – glücklicherweise! – und Menschen passieren Fehler. Aber dass jemand absichtlich falsche oder von außen beeinflusste Informationen verbreitet, ist zumindest mir in meinem beruflichen Umfeld noch nicht bewusst begegnet.
Gibt es eine Reportage, die es Ihr Traum wäre, sie zu verwirklichen?
Ich würde sehr gern eines Tages – wenn es die Corona-Pandemie und meine familiäre Situation zulassen – die Welt bereisen und mit offenen Augen die Geschichten erfahren, aufsaugen und weitererzählen, die mir unterwegs begegnen. Ich glaube, wir Menschen sind so gestrickt, dass wir nur das schützen wollen, was wir kennen und was uns nahe ist. Deshalb möchte ich gern Weltgeschichten erzählen, damit möglichst vielen von uns das schützenswert erscheint, was uns umgibt.
Welche sind Ihre Zukunftspläne?
Mein Traum ist es, in fünf Jahren meinen kleinen, feinen, nachhaltigen Kinderbuchverlag in einen größeren, feinen, nachhaltigen Kinderbuchverlag zu verwandeln. Um viele kleine und große Menschen mit kleinen und auch größeren Geschichten zu erreichen, die ihnen Freude machen und die sie gern weitererzählen an die nächsten Generationen. Und ich hoffe, auf dem Weg dorthin weiter viele großartige Menschen kennenlernen zu dürfen, die meine Leidenschaft für Geschichten teilen.