Εξερευνώντας το πεστροφοτροφείο στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου
Ρεπορτάζ: Βίκυ Καλοφωτιά
Αυγουστιάτικο πρωινό με αχνιστό ελληνικό καφέ στην πλατεία του χωριού, σερβιρισμένο με γλυκό του κουταλιού και λουκούμι με γεύση τριαντάφυλλο. Τριγύρω πελώρια πλατάνια που χαρίζουν απλόχερα τον ίσκιο τους σε όσους αναζητούν ένα δροσερό μέρος για να διαβάσουν το βιβλίο τους ή να παίξουν μια παρτίδα τάβλι με τους υπόλοιπους θαμώνες του παραδοσιακού καφενείου.
Η μέρα είναι ό,τι πρέπει για ένα σύντομο οδοιπορικό σε μια τοποθεσία που δεν πρέπει με τίποτα να χάσει κανείς, αν τύχει και βρεθεί στην ευρύτερη περιοχή του Καρπενησίου και συγκεκριμένα στο περίφημο πεστροφοτροφείο στο Κεφαλόβρυσο.
Με κολατσιό στις τσάντες, νερό στο παγούρι από την πλησιέστερη πηγή, ταξιδιωτικούς χάρτες και το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου γεμάτο βενζίνη, βάζουμε μπρος τη μηχανή και σε λιγότερο από μια ώρα βρισκόμαστε εκεί, έτοιμοι να εξερευνήσουμε τα πάντα!
Παρκάρουμε σε κοντινή απόσταση και μετά διασχίζουμε το γραφικό, ξύλινο γεφυράκι μέχρι να μπούμε στο χώρο του πεστροφοτροφείου. Η πέτρινη φιγούρα που παραπέμπει στη «βασίλισσα» του γλυκού νερού, στην αρχή της εισόδου, σηματοδοτεί κι επίσημα ότι βρισκόμαστε στο «βασίλειό» της.
Ακριβώς δίπλα στις δεξαμενές βρίσκεται το πετρόκτιστο σπίτι που λειτουργεί σαν παραδοσιακή ταβέρνα σερβίροντας φρέσκο ψάρι του γλυκού νερού, αλλά και μαγειρευτά φαγητά στη γάστρα ή στο φούρνο, με άρωμα Ελλάδας και αφάνταστη νοστιμιά.
Κριθαράκι με κατσικάκι και λαχταριστή ντομάτα, γεμιστοί κολοκυθοανθοί ή αλλιώς γιαπράκια με μυρωδικά, μεζεδάκια, τυρί, ελιές και ζυμωτό ψωμί. Όλων των ειδών οι γεύσεις, σε ένα από τα πιο όμορφα ορεινά μέρη της χώρας, χωμένο σε ένα καταπράσινο δάσος με βρύσες που αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό.
Δεξιά και αριστερά αυλάκια και στέρνες, γεμάτα με αμέτρητες πέστροφες, ανάλογα με το μέγεθος της καθεμιάς. Στο πλάι, υπάρχουν πάγκοι όπου καθαρίζουν τα ψάρια αμέσως μόλις βγουν από το νερό, εφοδιάζοντας με αυτά τους εκδρομείς και το φιλόξενο ταβερνάκι. Πιο πέρα τραπεζάκια στρωμένα με καρό τραπεζομάντηλα και μαξιλάρια από πολύχρωμες κουρελούδες μοιάζουν σαν να γνέφουν «καλωσήρθες» στον κάθε επισκέπτη ξεχωριστά.
Και κάπου εκεί ανάμεσα, το μνημείο ενός εθνικού ήρωα, που υπενθυμίζει την τόλμη και το αίσθημα της αυτοθυσίας που κυλάει μέσα στις φλέβες του λαού της χώρας με τον πιο λαμπερό ήλιο και την πιο όμορφη καταγάλανη θάλασσα, που μαγεύει όποιον την αντικρίζει, κάνοντάς τον να την ερωτευτεί για πάντα.
Το μνημείο του Μάρκου Μπότσαρη, στην τοποθεσία όπου έγινε μία από τις σημαντικότερες μάχες της Επανάστασης του 1821, στις 8 Αυγούστου 1823, κι εκείνος, μαζί με 450 Σουλιώτες, έδωσε την τελευταία του πνοή στο πεδίο του σκληρού αγώνα ενάντια στους Τούρκους.
Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου γράφει ο χάρτης και μέχρι να έρθει πράγματι η ώρα να βρεθεί κανείς εκεί, όλες οι περιγραφές μαζί δεν φτάνουν για να αποτυπωθούν στο μέγιστο όλα όσα τον χαρακτηρίζουν.
Ολόγυρα ακούγονται οι φωνές, τα γέλια και οι κουβέντες των επισκεπτών του ορεινού αυτού προορισμού. Όπου κι αν ρίξεις τη ματιά σου, όλο και κάτι καινούριο ανακαλύπτεις. Ένα μικρό εικονισματάκι μέσα σε τζάμι ξεχασμένο σε κάποια γωνιά, λουλούδια που στεφανώνουν καταπράσινους θάμνους, ήχοι από το κελάρυσμα του νερού, τα βήματα στο μονοπάτι που οδηγεί στην «καρδιά» του δάσους, το κελάηδισμα των πουλιών, όλα εκεί να βάζουν τη δική τους «σφραγίδα» στην ιδιαιτερότητα του τοπίου.
Το ρολόι δείχνει ήδη έξι το απόγευμα και εμείς έχουμε πάρει πλέον το δρόμο της επιστροφής, με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε εκεί με την πρώτη ευκαιρία. Άλλωστε σίγουρα υπάρχει και κάτι ακόμη να ανακαλύψουμε στην περιοχή, κάτι ακόμη να γευτούμε, να θαυμάσουμε, να ζήσουμε ως εμπειρία μοναδική. Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, γαλήνης και άντλησης δύναμης για ό,τι έρθει από εδώ και στο εξής. Συλλογή «υλικών» από τα οποία φτιάχνονται τα όνειρα, που όταν μεγαλώσουν, ονειρεύονται να πραγματοποιηθούν.
Και με έναν μαγικό τρόπο συμβαίνει…