Πώς κάνετε έτσι βρε παιδιά που δεν θα κάνετε ρεβεγιόν;
Ειλικρινά όταν από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα – για να μη μιλήσω για τα παλιότερα δεινά που μας έχουν βρει – τα έχουμε δει σχεδόν όλα, αδυνατώ να καταλάβω γιατί τόσοι πολλοί και τόσο πολύ στενοχωριούνται που φέτος δεν θα μπορέσουν να κάνουν ρεβεγιόν.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου; Ή μήπως άδειο το… κεφάλι του;
Καλού κακού εγώ θέλω να διαχωρίσω τη θέση μου!
Αν νομίζετε λοιπόν ότι θα κάτσω να σκάσω επειδή φέτος τα Χριστούγεννα…
- … δεν θα τρέχω από το ένα χριστουγεννιάτικο bazaar στο άλλο.
- … δεν θα πηγαίνω από μαγαζί σε μαγαζί για να βρω τι δώρο θα κάνω στο κάθε αγαπημένο μου πλάσμα.
- … δεν θα προβληματίζομαι τι θα φορέσω παραμονές, ανήμερα και ενδιάμεσα των Γιορτών στις κοινωνικές μου συναθροίσεις.
- … δεν θα ξοδέψω όλες μου τις οικονομίες σε λούσα και δώρα.
- … δεν θα «ιδρώσω» για να κλείσω ραντεβού με την κομμώτριά μου.
- … δεν θα ξυπνήσω πρωί- πρωί παραμονιάτικα από το κουδούνι που μου χτυπάνε τα παιδιά για κάλαντα.
- … δεν θα κάνω την κουζίνα μου άνω – κάτω μαγειρεύοντας για τους καλεσμένους μου.
- … δεν θα ξενυχτίσω μέχρι πρωίας.
- … δεν θα βαρυστομαχιάσω από το πολύ φαγοπότι.
- … δεν θα μπλέξω στο μεταμεσονύκτιο traffic της επιστροφής στο σπίτι μετά το ρεβεγιόν.
- … δεν θα ξυπνήσω με hang over.
… κάνετε μεγάλο λάθος! Και θα κάνετε ακόμα μεγαλύτερο αν εσείς κάτσετε να σκάσετε για όλα αυτά!
Το μόνο που θα μου λείψει φέτος είναι οι αγκαλιές και τα φιλιά με τους αγαπημένους μου, όχι γιατί είναι γιορτές, αλλά γιατί έχω να τους φιλήσω και να τους αγκαλιάσω από τον περασμένο Μάρτιο.
Όλα τα υπόλοιπα όχι μόνο θα τα αντέξω, αλλά και θα τα καλοδεχτώ.
Γιατί τα Χριστούγεννα αλλιώς, δεν θυμάμαι να τα έχω ζήσει άλλη φορά! Κι αν μ’ αρέσουν, μπορεί και να τα καθιερώσω… Εννοείται αν με αφήσουν οι Χριστίνες και οι Χρήστοι…