Lockdown and the fun of lifesharing!
Όσο και αν χαίρομαι όταν βγαίνω έξω με τις φιλενάδες μου, για shopping ή βόλτα, καφεδάκι ή φαγητό, ομολογώ ότι μόλις πιάσει λίγο κρύο, στρώσω χαλιά και παπλωματάκια, ανάψω τα κεριά, και μυρίσει όλο το σπίτι απ’ το ψωμί που ψήνεται στο φούρνο, νιώθω όλο και πιο απρόθυμη να βγω έξω.
Έτσι πολύ συχνά με ακούω να απαντάω στις σχετικές προσκλήσεις… με πρόσκληση: «Δεν έρχεστε καλύτερα εσείς στο σπίτι που έχω φτιάξει κι ένα ωραίο κέικ;».
Γι’ αυτό και το lockdown αυτή την εποχή δεν με χάλασε σχεδόν καθόλου.
Όμως τώρα που ο Χαρδαλιάς μου έβαλε απαγορευτικό στις φιλενάδες, τι θα το κάνω το κέικ; Δεν λέει να το φάω όλο μόνη μου και μάλιστα ελλείψει γυμναστηρίου.
Το κόβω λοιπόν σε φέτες, τις τυλίγω μία -μία σε διαφανή μεμβράνη και όταν στείλω το SMS με το νούμερο 6, τις βάζω σε μια χάρτινη σακούλα και ξεκινάω τη διανομή κατ’ οίκον.
Η ξαδέλφη μου η Ειρήνη με υποδέχεται με πλατύ χαμόγελο μέσα από τη μάσκα της, παραλαμβάνει την ευγενική προσφορά μου, και ξανά μέσα από τη μάσκα, με ευχαριστεί με πολλά ματς μουτς, που πάνε δυστυχώς, στον αέρα.
Η φιλενάδα μου η Βούλη, μου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα γιατί «τι φίλη είσαι εσύ που θες να με φορτώσεις με επιπλέον θερμίδες».
Η άλλη φιλενάδα μου, η Μαρία, που την συναντάω στο δρόμο να τσουλάει το καροτσάκι με τη μικρή της, το τρώει επί τόπου και παίρνει κι άλλο- καβάτζα για τις ώρες υπογλυκαιμίας στο σπίτι.
Ο καλός μου φίλος Πέτρος με τον οποίο βολτάρουμε συχνά μαζί, αναλαμβάνει να μοιράσει άλλες 2-3 φετούλες στους φίλους γείτονές του, και έτσι… πάει το κέικ!
Τι ωραίο που είναι να ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ, ή όπως λέμε στο χωριό μου: ΤΗΕ FUN OF LIFESHARING!
Το καλύτερο όμως, το άφησα για το τέλος:
Μια φίλη που δεν θέλει να αναφέρω το όνομά της, και η οποία έχει βάλει σκοπό της ζωής της να βοηθάει τους άλλους με όποιο τρόπο μπορεί, έστειλε σε όλη την παρέα μας το εξής μήνυμα: Αντί να μοιράζεστε τις λιχουδιές που φτιάχνετε και μετά να γκρινιάζετε «ωχ πάλι πάχυνα», γιατί δεν τις προσφέρετε σε συνανθρώπους σας που τις στερούνται; Σας στέλνω μερικές κοντινές σε σας διευθύνσεις όπου κατοικούν κάποιοι που μαζί με το «ευχαριστώ», θα έβγαζαν κι έναν μικρό αναστεναγμό ανακούφισης για την προσφορά σας. Αν μάλιστα προσθέσετε στη σακουλίτσα που θα τους παραδώσετε κι ένα πακέτο ρύζι, ή μακαρόνια, ή όσπρια, ή και ένα μπουκάλι λάδι, σας διαβεβαιώνω ότι όλοι μας, κι εκείνοι και εμείς, θα χαιρόμασταν χαρά πολύ μεγάλη!