Η μαγεία των παιδικών Χριστουγέννων
«Να τα πούμε;»
«Ναι», «ναι», «ναι»! Η απάντηση είναι πάντα «ναι»! Κι ας είμαστε με την τσίμπλα στο μάτι κι ας θέλουμε να κοιμηθούμε λίγο περισσότερο! Ok, ίσως πιο βολικό θα ήταν να λέγονταν τα κάλαντα το απόγευμα, αλλά μικρά παιδάκια να γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι και να χτυπάνε τα κουδούνια μες τα σκοτάδια, είναι από άλλο έθιμο, από εκείνο που περιλαμβάνει πορτοκαλί κολοκύθες!
Είναι ωραία τα έθιμα των Χριστουγέννων και γι’ αυτό έχουν τα πρωτεία στις προτιμήσεις μικρών και μεγάλων, αφήνοντας στις πίσω θέσεις τις άλλες γιορτές.
Στα παιδιά φαντάζουν όλα μαγικά – παραμυθένια. Αρχικά, μπαίνει στο σαλόνι τους ένα τεράστιο δέντρο (ή το παραδοσιακό καράβι), στο οποίο κρεμάνε μπάλες και φωτάκια που αναβοσβήνουν. Μετά, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν θέση στα στολίδια, όσες φορές το επιθυμούν. Είναι παιχνίδι που δε βαριούνται να παίζουν, ιδίως όταν μιλάμε για μικρές ηλικίες.
Το πιο ωραίο απ’ όλα, είναι ότι το στολισμένο δέντρο αποκτά στη βάση του πολύχρωμα κουτιά, τσάντες και χαρτιά περιτυλίγματος, γεμίζει δώρα! Τα οποία τα φέρνει ποιος; Ο Άγιος Βασίλης!
Υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι πασπαλισμένο με τόση μαγεία, από αυτό; Από πού να το πιάσεις. Μένει στον Βόρειο Πόλο παρέα με ένα σωρό σκανταλιάρικα ξωτικά που φτιάχνουν ολημερίς και ολονυχτίς παιχνίδια για τα παιδάκια όλου του κόσμου. Τα φρόνιμα παιδάκια όλου του κόσμου, για να ‘μαστε ακριβείς, να βολέψουμε λίγο και τους γονείς! Μετά, τα βάζει σε ένα τεράστιο σάκο, τα φορτώνει σε ένα έλκηθρο που πετάει στον ουρανό, το οποίο σέρνουν τάρανδοι με αρχηγό τον Ρούντολφ με την κόκκινη μύτη που φωσφορίζει στο σκοτάδι.
Κάνουν στάσεις στα σπίτια και με ένα μαγικό –πώς αλλιώς;- τρόπο, ο Άγιος και ο πολύτιμος σάκος του, κάνει τσουλήθρα στις καμινάδες και προσγειώνεται στο τζάκι, στο σαλόνι, αφήνοντας το δώρο που επιθυμεί το κάθε παιδί. Αν δεν υπάρχει καμινάδα, θα βρει τρύπα να τρουπώσει μέσα ο Άγιος, μα, από το μπαλκόνι, μα, από την ταράτσα, θα τη βρει την άκρη.
Όσο πιο μικρές ηλικίες έχουν τα παιδιά κι όσο πιο μεγάλοι λάτρεις των Χριστουγέννων είναι οι γονείς, τόσο μεγαλύτερο το παραμύθι που βιώνουν τα πιτσιρίκια. Μπαίνουν σε ένα φανταστικό κόσμο, γράφουν το γράμμα που θα σταλεί στο Βόρειο Πόλο ή παρακολουθούν κάποια «παράσταση» που στήνουν οι γονείς για την άφιξη του κόκκινου Άγιου. Βήματα που ακούγονται και είναι δικά του, αλλά το παιδί δεν προλαβαίνει να τον δει γιατί «έφυγε τρέχοντας να προλάβει και τα υπόλοιπα παιδάκια», ή μασκαρεύεται ο γονιός σε έναν. Φαντασία και διάθεση να υπάρχουν.
Γιατί, τι νόημα έχει να είσαι παιδί αν δεν μπορείς να ζήσεις σε ένα κόσμο μαγικό, ξεχωριστό από αυτόν που ζούνε οι ενήλικοι, με την πεζότητα, τα προβλήματα και την δύσκολη αλήθεια της καθημερινότητας.
Τα Χριστούγεννα δίνουν αυτήν την ευκαιρία στον γονιό να δημιουργήσει ένα κόσμο όμορφο, παραμυθένιο, μελωμένο. Έναν κόσμο που γίνονται μαγικά, υπάρχουν παντού μελομακάρονα και κουραμπιέδες, όλα είναι στολισμένα, όλοι ανταλλάσσουν δωράκια και νοιάζονται για τον διπλανό τους. Υπάρχει κάτι ωραιότερο;