Γιατί αντιδρά τόσο άσχημα;
Οι γονείς εξαντλημένοι από τις καθημερινές τους υποχρεώσεις αλλά και από την προσπάθεια να χτίσουν μια καλή σχέση με τα παιδιά τους αναρωτιούνται απελπισμένοι: Αφού ως γονείς κάνουμε ότι μπορούμε για να τους προσφέρουμε τα πάντα, γιατί αντιδρούν τόσο άσχημα; Δεν είναι μάλιστα ασυνήθιστο να στρέφεται ο ένας γονιός εναντίον του άλλου και να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος φταίει. Όμως έτσι δεν λύνεται το πρόβλημα.
Πρώτο βήμα, για να επαναφέρουμε την ηρεμία στην οικογενειακή μας ζωή είναι η συνειδητοποίηση των παρακάτω:
1. Τα παιδιά χρειάζονται συγκεκριμένα όρια
Τα παιδιά δοκιμάζουν συνέχεια τα όρια μας με παράλογες πολλές φορές απαιτήσεις και δυστυχώς εμείς οι γονείς συχνά για να αποφύγουμε τις εντάσεις και να βρούμε την ησυχία μας, ενδίδουμε στις απαιτήσεις τους! Όμως αυτή τη δήθεν ησυχία την πληρώνουμε όλοι ακριβά, γιατί όταν οι κανόνες σε μια οικογένεια είναι ασαφείς, τα παιδιά δεν αισθάνονται ασφάλεια και αυτό τους δημιουργεί ένταση και τα κάνει να λειτουργούν αρνητικά. Σύμφωνα με έρευνες τα παιδιά που μεγάλωσαν σε αυστηρές οικογένειες εξελίσσονται πιο καλά από εκείνα που μεγάλωσαν σε οικογένειες χωρίς κανένα όριο. Θα πρέπει λοιπόν να θέτουμε όρια και να είμαστε πολύ προσεκτικοί ως προς τον τρόπο που τα χειριζόμαστε.
2. Τα παιδιά χρειάζονται ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον
Τα παιδιά είναι πολύ πιο ευαίσθητα από ότι φανταζόμαστε σε ότι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια. Όταν οι γονείς τσακώνονται μπροστά τους, ή αν υπάρχει ακόμα και «βουβή» ένταση, τα παιδιά το αντιλαμβάνονται και αισθάνονται φόβο και ανασφάλεια. Τα συναισθήματα αυτά με την πάροδο του χρόνου μετατρέπονται σε θυμό και εχθρότητα. Η εχθρότητα λοιπόν που εκφράζουν τα παιδιά πολλές φορές αντικατοπτρίζει τον τρόπο που λειτουργούμε μέσα στο σπίτι ως οικογένεια. Κατά συνέπεια θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ως προς τη συμπεριφορά μας και τον τρόπο που αντιδρούμε.
3. Τα παιδιά χρειάζονται ποιοτικό χρόνο και όχι μόνο ποσοτικό
Τα παιδιά έχουν ανάγκη την προσοχή μας και θα πρέπει να είμαστε κοντά τους όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Το να είμαστε δίπλα τους ενώ συγχρόνως είμαστε «αλλού» δεν βοηθάει, και το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να νοιώθουν ότι τα βάζουμε σε δεύτερη μοίρα, και γι’ αυτό να εκφράζονται με τρόπο αρνητικό. Θα πρέπει λοιπόν να μάθουμε να συζητάμε με τα παιδιά μας, θα πρέπει να μάθουμε να τα ακούμε με προσοχή και να τους δείχνουμε ουσιαστικό ενδιαφέρον διαθέτοντας τους έτσι εκτός από ποσοτικό και ποιοτικό χρόνο.
4. Η σχέση γονιών-παιδιών χτίζεται με υπομονή και επιμονή
Είναι γεγονός ότι η ανατροφή των παιδιών είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και πως ο ρόλος του γονιού είναι ακόμα πιο δύσκολος με δεδομένο ότι κανείς δεν διδάχθηκε πως μπορεί να γίνει «σωστός» γονιός και οι περισσότεροι βαδίζουν υποσυνείδητα με γνώμονα τον τρόπο που μεγαλώσανε οι ίδιοι . Από την άλλη πλευρά οι εντάσεις μέσα σε ένα σπίτι είναι αναμενόμενες και είναι ανθρώπινο κάποιες φορές να χάνουμε τον έλεγχο. Το θέμα είναι να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ούτε μαγικά ραβδιά που μπορούν να μεταμορφώσουν τη συμπεριφορά κανενός και πολύ περισσότερο ενός παιδιού. Όμως λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω ίσως βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι προς αυτή την κατεύθυνση και να μπορέσουμε να έρθουμε αντιμέτωποι και με τις δικές μας συμπεριφορές, που το πιθανότερο είναι να χρειάζονται… αναθεώρηση!
Δώρα Φούντα
Κοινωνιολόγος, Life& Career Coach
www.fountacoach.com