Αυτός, αυτή και το σπορ της… απιστίας

Αυτός, αυτή και το σπορ της… απιστίας

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων διευκρινίζω ότι δεν είμαι ούτε υπέρ της απιστίας ούτε με το μέρος των άπιστων. Πιστεύω όμως ότι κανένας δεν ξύπνησε ποτέ ένα πρωί και είπε στον εαυτό του : ωραία μέρα σήμερα καιρός για μια απιστία.

Απλώς τυχαίνει κάποια στιγμή να νιώσουμε έλξη για έναν άνθρωπο, και χωρίς να το καλοσκεφτούμε αρχίζουμε να φλερτάρουμε μαζί του. Αργά ή γρήγορα η σκέψη : «να πέσουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου», καρφώνεται στο μυαλό και δεν φεύγει με τίποτα. Αρχές, αγάπη, αφοσίωση, πίστη, φόβος, ενοχές, επιθυμίες, πόθοι, φαντασιώσεις, απωθημένα, μπαίνουν στο μπλέντερ του διλήμματος κι αρχίζουν να χτυπιούνται αλύπητα.

Ποια γεύση θα έχει το κοκτέιλ;

Εξαρτάται από τη δοσολογία και όχι μόνο.

Κανένας δεν αποφασίζει να κάνει απιστία. Απλώς την κάνει. Η προδοσία εξ άλλου δεν είναι μόνο θέμα χαρακτήρα, συναισθηματικών ή άλλων αναγκών, αλλά και συγκυριών: σε ποια φάση της ζωής μας βρισκόμαστε, ποια είναι η ιστορία μας, σε ποια κοινωνία ζούμε, πώς ζούμε και πώς θα θέλαμε να ζήσουμε, πόσο άδειες ή γεμάτες είναι οι μπαταρίες μας… Τα γρανάζια των μηχανισμών που πυροδοτούν τη μία ή την άλλη πράξη μας δεν μπαίνουν σε λειτουργία μόνο με ό,τι υπάρχει μέσα μας αλλά και με τα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθημερινά από το περιβάλλον μας, την τηλεόραση, κ.λπ.

Γι αυτό οι ρήσεις του τύπου «η απιστία είναι έγκλημα κατά του ανθρώπου που αγαπάς», « η απιστία είναι αναγκαίο κακό», «η απιστία είναι η απόδραση από την πλήξη των νόμιμων ρόλων», με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίο μας ταλαιπωρεί το θέμα απιστία, θεωρητικά και πρακτικά, οφείλεται στο πλήθος και την ποικιλία των απόψεων και των ιδεών που κατά καιρούς συνδέθηκαν με αυτό το, πάντα και σήμερα, καυτό ζήτημα. Οι κοινωνιολογικές, ψυχολογικές και επιστημονικές μελέτες σχετικά με το ποιοι, πότε και γιατί διαπράττουν απιστία δεν έχουν τέλος, τα ηθικολογικά τσιτάτα για το αν και πότε επιτρέπεται η απιστία βρίθουν, και το χειρότερο, όλα αυτά αλλάζουν συνεχώς περιεχόμενο.

Με δυο λόγια :Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα που συνδέονται άμεσα και έμμεσα με την απιστία , ούτε καν στον ορισμό της.

  • Απιστία είναι να κάνεις σεξ μόνο μια φορά με κάποιον άλλον, εκτός από τον σύντροφό σου ή πολλές φορές;
  • Απιστία είναι να ερωτευτείς κάποιον άλλον εκτός από τον σύντροφό σου;
  • Απιστία διαπράττουμε μόνο με το σώμα ή και με το μυαλό μας;
  • Είμαστε μονογαμικά ή πολυγαμικά όντα;
  • Η απιστία είναι δικαίωμα ή κατάχρηση εξουσίας και εμπιστοσύνης;
  • Μήπως είναι θέμα χημείας, μήπως φλερτ με την παραβατικότητα, ή μήπως σκέτη διαστροφή;
  • Μήπως φταίνε τα γονίδια του δράστη;
  • Μήπως είναι πεπρωμένο το οποίο φυγείν αδύνατον;
  • Είναι ανθρώπινη ανάγκη, εγωιστική πράξη, ή μιμητισμός;
  • Το σώμα και η ψυχή του αγαπημένου μας ανήκει, ή είναι απόλυτα δικά του;
  • Είναι πραγματικά ανήθικος ο δράστης ή θύμα των ορμονών και των συναισθημάτων του;
  • Ποιος έχει και ποιος όχι δικαίωμα στην απιστία;’
  • Διαφέρει η γυναικεία από την ανδρική απιστία και σε τι ακριβώς;
  • Ο δράστης είναι ο μόνος που φταίει σ αυτή την υπόθεση, ή έχουν ευθύνη και τα άλλα δυο εμπλεκόμενα πρόσωπα στην απιστία;
  • Σε ποιο βαθμό η κοινωνία μας ωθεί ή μας απωθεί από την απιστία;
  • Πρέπει να κρύβουμε την απιστία μας από τον σύντροφό μας ή πρέπει να την ομολογούμε;
  • Προϋποθέτει έλλειψη αγάπης προς τον σύντροφό μας ή κακή σχέση μαζί του;
  • Πρέπει ή δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές για την απιστία που διαπράξαμε;
  • Ποιοι και πότε δικαιούνται συχώρεση για την απιστία τους;

Η άποψη του ψυχολόγου

Την απιστία φυγείν αδύνατον; «Θεωρητικά όχι, πρακτικά παίζεται!», απαντάει η ψυχοθεραπεύτρια Νάνσυ Χριστοφόρου και εξηγεί: «Αν οι σχέσεις ανδρών και γυναικών ήταν σε γενικές γραμμές καλές η επιθυμία «να μην πληγώσω τον άνθρωπο που αγαπώ και να μη βάλλω σε κίνδυνο τη σχέση μου», θα μπορούσε στις περισσότερες των περιπτώσεων να τους αποτρέψει, από την απιστία. Όμως τα ζευγάρια σήμερα δεν δουλεύουν τη σχέση τους, δεν κάθονται να λύσουν τα προβλήματα τους, γεγονός που τους οδηγεί στην εφήμερη λύση της απιστίας, που όμως δημιουργεί ακόμα περισσότερα προβλήματα, κυρίως στις γυναίκες, που είναι και τα περισσότερα αριθμητικά θύματα απιστίας. Αυτός είναι ο ένας και βασικός λόγος. Ο δεύτερος, είναι το γενικότερο πλαίσιο του καταναλωτισμού και της επιφάνειας, όπου ζούμε, δηλαδή πηγάζει από την ανάγκη μας για ποσότητα, εναλλαγή και ουάου, χωρίς να σκεφτόμαστε πού μπορεί να μας οδηγήσει τελικά η κάλυψη αυτής της ανάγκης.  Ο άνδρας διαπράττει απιστία για να επιβεβαιώσει το εγώ του και συνήθως βιώνει την επαφή του με μια άλλη γυναίκα μόνο σαρκικά χωρίς να επενδύσει συναισθηματικά, χωρίς να δεθεί, γεγονός που δεν του δημιουργεί ενοχές.

»Η γυναίκα δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο σεξουαλικά, και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επενδύει συναισθηματικά . Ο βαθύτερος λόγος που την ωθεί στην απιστία είναι να καλύψει τα συναισθηματικά της κενά ή να επιβεβαιώσει τη θηλυκότητα της. Συνήθως πέφτει στην αγκαλιά ενός άλλου άνδρα όταν η σχέση της δεν πάει καλά, όταν είναι σεξουαλικά ανικανοποίητη ή όταν νιώθει απόρριψη από τον μόνιμο σύντροφό της. Μπορεί αρχικά να μην νιώσει ενοχές, αλλά αργά ή γρήγορα αυτές θα έρθουν. Γιατί τα μπερδέματα και τα ψέματα φέρνουν πάντα ενοχές. Αλλά και οι γυναίκες που μπορούν σε μεγάλο βαθμό να διαχωρίσουν το σεξουαλικό από το συναισθηματικό τους κομμάτι, δεν θα αρκεστούν για πολύ σε μια σκέτη αγκαλιά. Η γυναίκα μέσα σε μια σχέση τα θέλει όλα: και αγκαλιά και κουβέντα, και ένταση και τρυφερότητα, και πάθος και στοργή. Σε κάθε περίπτωση πάντως η απιστία κλονίζει τη σχέση, και όταν αυτή η σχέση είναι καλή, είναι κρίμα να την βάζουμε σε κίνδυνο, απλώς και μόνο γιατί το σπινθηροβόλημα είναι συγκλονιστικό».