Πρόγραμμα, το καλύτερο αντίδοτο για το άγχος και την υπερένταση
Δε θα σου πω ψέμματα λειτουργώ με πρόγραμμα για να μπορώ να λειτουργώ. Θέλω χρόνους και ωράριο αλλιώς με κατακλύζει το άγχος. Μου αρέσει να έχω μια «τάξη» στην ημέρα μου, να ξέρω πότε θα κάνω τι. Μη φανταστείς ότι είμαι καμία τρελλάμενη , προς Θεού… ίσως λίγο. Αλλά επειδή έχω τόσα να κάνω μέσα σε ένα απλό 24ώρο χωρίς πρόγραμμα δεν μπορώ να προχωρήσω.
Έβαλα λοιπόν «πρόγραμμα» και στη μικρή μου. Μόνο στο θηλασμό δεν είχα πρόγραμμα.
Ξυπνάμε συγκεκριμένη ώρα και κοιμόμαστε πάντα συγκεκριμένη ώρα. Το Σαββατοκύριακο τρώμε συγκεκριμένη ώρα πρωϊνό, μεσημεριανό, βραδυνό. Πριν τον ύπνο πλένουμε πάντα δοντάκια και άλλα τέτοια ωραία. Τώρα μη με φαντάζεσαι σαν την αυταρχική διευθύντρια απο την «Ματίλντα». Όχι καμία σχέση είμαι πολύ γλυκούλα…
Η μικρή μου δεν ενέδωσε στο πρόγραμμα αμαχητί. Τις έδωσε τις μάχες της και εγώ αφοσιωμένη στον στόχο και με το ένα μάτι στο ρολόι αντιστάθηκα, έμεινα πιστή στη «ρουτίνα» μας και εξηγούσα και εξηγούσα… Κοιμόμαστε νωρίς για να μη νυστάζουμε, πλένουμε τα δόντια μας γιατί θα χαλάσουν κ.ο.κ. Δε τα επέβαλλα τα συζήτησα και τα εξήγησα.
Όταν τηρούμε το «πρόγραμμα» μας (γιατί η κάθε οικογένεια έχει το δικό της) έχουμε ένα παιδί ήρεμο και χαρούμενο που συνεργάζεται και ξέρει τι να περιμένει. Το «πρόγραμμα» δημιουργεί ασφάλεια στα μικρά αλλά και στα μεγαλύτερα παιδιά. Το χάος οδήγει σε υπερένταση και καταλήγει σε κλάμματα.
Μου αρέσει όταν καταφέρνω να βάλω τα όρια χωρίς να μοιάζω στα μάτια της μικρής μου με τη μάγισσα του παραμυθιού. Γιατι στο κάτω – κάτω είμαι με το μέρος της και δεν το ξεχνώ και φροντίζω να μην το ξεχνάει ούτε κι εκείνη.
Οπότε καταλήγω πως το πρόγραμμα είναι σημαντικό αλλά εξίσου σημαντικός είναι και ο τρόπος που θα το υιοθετήσουν τα παιδιά μας , γι’ αυτό και κάθε μέρα είναι μια πρόκληση για όλες τις μαμάδες.