“Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις” (Λέων Τολστόι)

“Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις” (Λέων Τολστόι)

Αν είστε μεγάλα παιδάκια όπως εγώ, σίγουρα θα το έχετε εμπεδώσει: Σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορούμε να έχουμε όλα όσα θέλουμε τη στιγμή που τα θέλουμε, ούτε να κάνουμε κάθε στιγμή αυτό που λαχταράμε. Όμως αυτό δεν εμποδίζει πολλούς από εμάς να απαντάμε συχνά «ΝΑΙ» όταν μας ρωτάνε: «Είσαι ευτυχισμένος;». Βέβαια υπάρχουν και πολλοί άλλοι, που στο ίδιο ερώτημα απαντάνε κατσούφικα με ένα κατηγορηματικό «ΟΧΙ». Σε τι διαφέρουν οι μεν από τους δε;

Κατ’ αρχήν σ’ αυτό που λέει ο μέγας και μοναδικός Λέων Τολστόι: Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι δεν μπορούν να κάνουν πάντα αυτό που θέλουν αλλά προσπαθούν  να μην κάνουν αυτά που δεν θέλουν, και κυρίως αυτά που τους φέρνουν αντιμέτωπους με τις αρχές τους, αυτά που τους κάνουν να νιώθουν ότι προδίδουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Για παράδειγμα:

Δεν μένουν σε μια σχέση που δεν τους δίνει χαρά από συνήθεια, ή μόνο γιατί φοβούνται τη μοναξιά.

Δεν συναναστρέφονται άτομα που δεν εκτιμούν επειδή δεν έχουν άλλους να συναναστραφούν.

Δεν γκρινιάζουν όλη μέρα επειδή η δουλειά που κάνουν δεν είναι αυτή που θα ήθελαν, ή δεν τους ανταμείβει όσο οι ίδιοι πιστεύουν ότι τους αξίζει.

Δεν συχνάζουν σε μέρη που τους προκαλούν βαρεμάρα ούτε ασχολούνται με πράγματα που δεν τους προκαλούν κανένα ενδιαφέρον, απλώς και μόνο επειδή έτσι κάνουν όλοι, ή είναι της μόδας, ή το θέλει η παρέα τους.

Κατά δεύτερον οι «ΝΑΙ είμαι ευτυχισμένος» από τους «ΟΧΙ δεν είμαι» διαφέρουν στον τρόπο που διαχειρίζονται τα θετικά και αρνητικά πράγματα που υπάρχουν στη ζωή τους. Στον τρόπο που προσεγγίζουν τα προβλήματα και τις ατυχίες τους, στο πόσο αναγνωρίζουν και εκτιμούν ό,τι καλό τους συμβαίνει.

Κι αυτό γιατί η ευτυχία εκτός από μια πολύ προσωπική υπόθεση είναι και θέμα απόφασης. Είναι μια κατάσταση την οποία οι ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να βιώνουν καθημερινά, εστιάζοντας την προσοχή τους σε ό,τι θετικό υπάρχει στη ζωή τους, σε ό,τι θετικό συμβαίνει μέσα στη μέρα τους.  Παράλληλα δεν επιτρέπουν στα προβλήματά τους, σε ό,τι λείπει από τη ζωή τους, ούτε καν στις αποτυχίες τους, να τους πάρουν από κάτω, ή να σταθούν εμπόδιο για να χαρούν κάτι όμορφο και απλό, όπως το γέλιο του παιδιού τους, μια βόλτα στη λιακάδα, μια βραδιά με αγαπημένους φίλους, τις ανθισμένες γλάστρες στο μπαλκόνι τους…

Γιατί η δυσφορία, η βαρεμάρα, το αίσθημα του ανικανοποίητου και της απογοήτευσης, το αίσθημα της αδικίας και του καταναγκασμού, η αίσθηση του κενού, και όλα αυτά που νιώθουν οι «μη ευτυχισμένοι» άνθρωποι, πηγάζουν από πράγματα που κάνουμε χωρίς να τα έχουμε επιλέξει, είτε από συνήθεια, είτε γιατί κάποιες καταστάσεις μας το επιβάλλουν, είτε γιατί αφηνόμαστε να μας παρασύρουν οι επιθυμίες και οι επιλογές των άλλων.

Αντίθετα όποιος τολμά

  • να πει ΟΧΙ σε όποιον και σε ό,τι του είναι δυσάρεστο και βαρετό,
  • να ψάξει βαθιά μέσα σου για να ανακαλύψει τι θέλει και τι μπορεί να κάνει,
  • να αρχίσει να τα υλοποιεί,

τότε θα διαπιστώσει ότι χωρίς να το καταλάβει θα πει: «ΝΑΙ είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος».

Και μη βιαστείτε να σκεφτείτε: Εύκολα είναι όλα στα λόγια, στη πράξη όμως οι δυσκολίες είναι μεγάλες και ο στόχος ανέφικτος.

Γιατί ναι, δυσκολίες υπάρχουν- δεν είπε κανείς πως ο δρόμος της ευτυχίας είναι στρωμένος με ροδοπέταλα- όμως το να νικάς ένα- ένα τα εμπόδια, το να κυνηγάς τα όνειρά σου παρά τις όποιες δυσκολίες, είναι ένα ταξίδι, που πολλοί το ονομάζουν ΕΥΤΥΧΙΑ!