Εμένα το δικό μου παιδί ποτέ δεν θα…
Πόσες φορές έχει ειπωθεί η παραπάνω φράση από μαμάδες που πιστεύουν ότι κάτι κάνουν καλύτερα από τη “μαμαδοφίλη” τους που “σίγουρα κάτι κάνει λάθος, κάπου φταίει και δεν μπορεί να χειριστεί το παιδί της”, που χτυπιέται ουρλιάζοντας στα πατώματα του σούπερ μάρκετ, ή κάποιου καταστήματος παιχνιδιών, που κοιμάται πολύ αργά, ή σηκώνεται μέσα στη νύχτα, που ενώ δεν είναι πια βρέφος, έχει την τάδε αντιδραστική συμπεριφορά και τέλος πάντων, που κάνει διάφορα, που το δικό τους παιδί δεν έχει κάνει… ΑΚΟΜΑ!
Αυτή η μικρή λεξούλα κάνει όλη τη διαφορά. Ό,τι δε μας έχει τύχει ακόμα δε σημαίνει ότι δε θα μας τύχει και ποτέ. Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, αλλάζουν συνήθειες και συμπεριφορές κι ενώ πιστεύουμε ότι έχουμε κατακτήσει κάτι, για παράδειγμα να τρώνε με ευχαρίστηση τα λαχανικά τους ή να κοιμούνται νωρίς τη νύχτα, μια ωραία πρωία σηκώνονται και αρχίζουν τα «μπλιάχ, αυτό το φαγητό δεν μ’ αρέσει», κι ας το έτρωγαν με ευχαρίστηση ως χθες, ή «δεν θέλω να κοιμηθώ ακόμη», κι ας έβλεπαν ήδη όνειρο τέτοια ώρα το προηγούμενο διάστημα.
Εν τω μεταξύ, αν δεν έχουμε ζήσει κάτι παρεμφερές, αν δεν έχουμε ένα παιδί που να μας «δυσκολεύει» για να δούμε πώς θα λειτουργούσαμε στην πράξη κι όχι στη θεωρία, καλύτερα να μην κάνουμε τους «ξερόλες», τους οποίους κανείς δεν αγάπησε, και να μη λέμε πολλά, ιδίως αν είναι κι επικριτικά. Γενικά, μεγάλη μπουκιά ας τρώμε, μεγάλο λόγο να μην λέμε. Στη θεωρία όλοι καλοί είμαστε, στην πράξη όμως τι κάνουμε;
Μπορεί η μαμά εκείνη να μην κάνει τίποτα λάθος, αντιθέτως, να κάνει το καλύτερο δυνατόν σεβόμενη ταυτόχρονα τα δικαιώματα του παιδιού της. Μπορεί να ‘χει κάνει προ πολλού αυτό που την συμβουλεύουμε κι ακόμη περισσότερα και παρ’ όλ’ αυτά το αποτέλεσμα να είναι αυτό που είναι. Γιατί, ρόλο παίζει και το DNA του κάθε παιδιού, και όχι μόνο η ανατροφή που του δίνουμε. Κάποια παιδιά είναι από τη φύση τους πιο συνεργάσιμα, πιο «εύκολα» από κάποια άλλα.
Επίσης, ρόλο παίζουν και οι συνθήκες στη ζωή κάποιου. Αλλιώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί αποκλειστικά μόνη σου κι αλλιώς να έχεις βοήθεια, αλλιώς είναι να έχεις πολλές υποχρεώσεις, να υπάρχει κάποιο θέμα οικονομικό ή ακόμα σοβαρότερο, όπως για παράδειγμα θέμα υγείας κι αλλιώς να ρέουν τα γύρω – γύρω ομαλά. Μπορούν να συγκριθούν δύο μαμάδες που η μία τραβάει ζόρια γενικώς και ειδικώς, ενώ η άλλη στάθηκε πιο τυχερή με ευνοϊκότερες συνθήκες στη ζωή της;
Ακόμη κι αν ζούμε βίους παράλληλους με τη “μαμαδοφίλη” μας κι ακολουθούμε κι οι δύο τα ίδια βήματα στην ανατροφή των παιδιών μας, πάλι μπορεί να έχουμε διαφορετικά αποτελέσματα. Εδώ αδέρφια που ανατρέφονται με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους γονείς και πάλι έχουν διαφορετική συμπεριφορά και αντιδράσεις!
Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι αν η άλλη μαμά δεν έχει ζητήσει τη γνώμη μας για το πώς να μεγαλώσει το παιδί της, τότε πιθανόν και να μην τη χρειάζεται.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ο τρόπος που θα δώσουμε τη συμβουλή μας είναι αυτός που μετράει, όπως επίσης και το ότι πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι για το τι «δεν θα έκανε ποτέ το δικό μας παιδί»!